07. Neomagus, voer voor genealogen
De Nederlandsche Leeuw
Van Epen
Centraal Bureau voor Genealogie
Handschrift
Het dossier Neomagus uit de eigen collectie van het CBG, zit in een map van het vroegere Koninklijk Nederlands Genootschap voor Geslacht- en Wapenkunde. Het bevat een handschrift, op 26 juli 1863 ontvangen van ene heer Spoor. Dat is Johan Spoor (1828-1901) gehuwd met Hermanna Hoyer (1833-1910). Leden van de familie Spoor stammen via de familie Hoyer af van Jacoba Neomagus (1727-1797) en Stephanus Roosendael.6 Het handschrift is, blijkens het gebruikte papier, niet het
origineel van Het geslagt register der Neomagüssen van Samuel Neomagus uit 1764. Het originele exemplaar blijkt in het dossier van de eveneens verwante familie Van Geuns te zitten, in Het Utrechts Archief. Behalve in het CBG bestaan in de familie vele kopieën met aanvullingen.
Van der Kloot
Niet betrouwbaar
Kruimel
Collectie Van Rijn
Het dossier Neomagus uit de bij het CBG berustende collectie Van Rijn, bestaat vooral uit zelfgemaakte familiebladen die doorlopen tot en met 1939. Hij vermeldt uit dat jaar onder meer het huwelijk van Victor Neomagus8en het overlijden van de vrouw van de dierenarts Cor Neomagus. Het dossier levert een ‘onbekend’ gegeven op: het overlijden van Karel Neomagus op 3 april 1909. Deze Karel is evenwel in 1900 in Pretoria overleden.9
Collectie Loeff
Collectie VerLoren van Themaat
Collectie De Vries
Internet
Archieven
Mormonen
Geldenhauer
Zie verder deel II en deel IV, generatie IX-1.↩
Zie verder deel I, generatieVI-12.↩
Zie verder deel I, generatie VI-7.↩
Zie verder deel I, generatie VII-5.↩
Genealogie, kwartaalblad van het CBG, jaargang 11, nummer 1, p. 20 e.v.; Stambooomonderzoek, een handreiking bij het schrijven van uw familiegeschiedenis, Aad van der Tang, Prismaspocket 1948, derde druk 1983, FAJN.↩
De auteur komt de relatie Neomagus-Spoor in 2006 op het spoor via het internet.↩
Kwartaalblad Genealogie, voorjaar 2002, p. 14.↩
Vader van de auteur.↩
Zie verder deel V, generatie XI-5.↩
Zie verder deel IV, generaties X-5 en X-6.↩
Zie verder deel IV, generatie X-4.↩
De auteur spreekt voor zichzelf; anderen hebben er wellicht wel wat aan.↩
Zie verder deel I, generatie VI-12.↩
Zie verder deel VII over Geldenhauer Neomagus.↩