Ik ontkom er niet aan om in de ongeveer 160 biografische schetsen die de Genealogie Neomagus telt, de zaken te noemen die opvallen, eruit springen, bijzonder zijn. Juist die zijn schriftelijk en in de laatste eeuw ook mondeling overgeleverd. Al is er van veel leden van de familie best wat te vertellen, eigenlijk weten we niet veel. Een loopbaan, een huwelijk en kinderen zeggen lang niet alles, bijvoorbeeld niet over het geluksgevoel, de gezondheid of de geaardheid.

Bij de Neomagi kom ik de volgende elementen tegen als het over huwelijk en gezin gaat: mannen die laat trouwen, vrouwen die laat kinderen krijgen, vrouwen die in het kraambed sterven, mannen die tot viermaal toe trouwen, voorhuwelijkse kinderen, gedwongen huwelijken, gemengde huwelijken, huwelijken in eigen (predikanten)kring, buitenechtelijke relaties, grote gezinnen, grote kindersterfte, trouwen boven de stand, trouwen beneden de stand, hechte familiebanden, familieruzies, lange huwelijkstrouw en echtscheidingen. Kinderen krijgen als regel een voornaam uit de familie. Bijbelse voornamen komen eveneens voor. Ook is er een keer de vernoeming naar een aansprekende militaire persoonlijkheid.

In de familie Neomagus komen relatief veel huwelijken tussen bloed- en aanverwanten voor. In de 17de eeuw vinden we die huwelijken in het Duitse stamland, waar het blikveld van de Neomagi beperkt is tot enkele dorpen. In de 18de eeuw ligt het accent op Brabant. Het leven van de protestantse familie in een katholieke omgeving levert doorgaans hechte familiebanden op en een beperkte partnerkeuze. In de 19de eeuw sluiten enkele Neomagi (gedwongen) huwelijken met katholieke partners.

Van de van oorsprong ongetwijfeld katholieke familie Neomagus weet ik niets. Rond 1550 gaat een monnik Neomagus in het Duitse Rheinland mee met de hervorming en ontstaat een protestantse familie die vijftien predikanten Neomagus oplevert. Ze hangen de calvinistische leer aan, zowel in het Rheinland als later in Staats-Brabant, waarheen tal van Neomagi als het ware emigreren. In de 18de eeuw zie ik bij de predikanten Neomagus een soepeler geloofshouding en zelfs enige samenwerking met de overwegend katholieke bevolking.

In het eerste kwart van de 19de eeuw ontstaat in Brabant een katholieke tak door het gedwongen huwelijk van een protestantse ambtenaar Neomagus met een katholieke vrouw. Er worden in die periode in de Brabantse tak meer gemengde huwelijken in de familie gesloten.

Opmerkelijk is nog dat twee keer een Zuid-Franse Hugenoot in de familie opduikt, beiden rond 1700 geboren in een periode dat de calvinistisch georiënteerde protestanten in Frankrijk (opnieuw) worden vervolgd.

Op sociaal-maatschappelijk terrein zie ik bij de familie Neomagus uiteenlopende en tegengestelde kenmerken als honkvast, veel verhuizingen, armoede, vijandige omgeving, redelijke welvaart, hoge ouderdom, dorpsbewoner, stedeling en emigrant. Opmerkelijk is de trek naar de grote stad in de 18de eeuw. Met name Dordrecht en Amsterdam herbergen vanaf 1700 tal van Neomagi en verwanten. De predikanten in de familie dragen allemaal de keltisch-latijnse naam Neomagus. Vanaf de tweede helft van de 17de eeuw kiezen sommige familieleden, zowel in het Rheinland als in Nederland, voor de  achternaam Nimwegen, die in tal van vormen voorkomt.

Van meer persoonlijke aard zijn kenmerken en karaktereigenschappen als bestudeerd, veelzijdig, recht in de leer, grote geloofsijver, traditioneel, ruimdenkend, modern, politiek geëngageerd, gezagsgetrouw, gezagsontrouw, scherpe pen, polariserend, beledigend, ruziënd, ontactisch, poëtisch, geliefd, beminnelijk, zwak, passief, onbekwaam, frauduleus, dienstverlenend, dienstbaar en ondernemend.

Beide takken van de familie kennen tot aan de Franse tijd veel predikanten en gemeentebestuurders. In het algemeen is vast stellen de Hollandse protestantse tak veel leden telt die studeren en/of aanzienlijke functies hebben: apothekers, notarissen, hogere ambtenaren. Ze komen ook wel voor in de katholieke Brabantse tak, maar daar ligt het accent na de Franse tijd op lagere ambtenaren. Ambachtslieden komen tot de 20ste eeuw onder de Neomagi niet voor. Er zijn wel enkele militairen. In de Franse tijd zien we twee keer een Neomagus dienst nemen. Een van hen sneuvelt tijdens de veldtocht van Napoleon in Rusland. Twee verwanten, geen Neomagi, keren eveneens niet uit Rusland terug. Ook tijdens het conflict met het latere België, rond 1830, is een Neomagus in actieve dienst.

Samenvattend stel ik vast dat niets menselijks de Neomagi vreemd is. ‘Elke familie heeft haar eigen geheimen en verborgen gebreken’, zegt Renate Dorrestein in ‘Verborgen gebreken’. Een paar zaken springen er bij de Neomagi uit: het vaak binnen de familie trouwen, de niet alleen daardoor hechte familiebanden, het op late leeftijd trouwen, de relatief hoge leeftijden bij overlijden en de vooral in de eerste eeuwen strenge calvinistische geloofsopvatting.