Ja, dat heb ik me eerder ook al afgevraagd. Wat doe ik met het resultaat van een halve eeuw naspeuringen? De familie is vrij klein. Er zijn zo’n veertig dragers van de naam Neomagus, onder wie veel kinderen. Een paar (achter)neven en -nichten hebben in het verleden interesse getoond. Maar niet meer dan dat. Als ik er niet meer ben en zij nemen het materiaal niet over, dan gaat het wat mij betreft naar het Centraal Bureau voor Genealogie. Maar dat is desgevraagd alleen geïnteresseerd in oorspronkelijke stukken, terwijl mijn archief grotendeels uit aantekeningen en kopieën bestaat.

Familieboek?

De vraag van Gerrit heeft er toe geleid dat ik ben gaan proberen haar te beantwoorden. Veel families hebben een actief familielid dat een boek samenstelt en laat uitgeven. Er zijn enkele redenen waarom ik daar niet voor kies. De omvang van de gegevens – acht ordners met verhalen over meer dan honderdzestig Neomagi en evenveel teksten met achtergrondinformatie – is zo groot, dat het een boek in meerdere delen moet worden. Daarbij is de oplage zeer beperkt. Behalve voor familieleden, verwanten en andere geïnteresseerden, is zo’n boek ook welkom in archieven en bibliotheken. Maar dan nog zijn er niet meer dan vijftig of zestig nodig. Dat wordt een (te) dure grap, zeker als je de nodige kwaliteitseisen stelt. Bovendien, op het moment dat zo’n boek uitkomt, is de inhoud achterhaald. Want er komen jaarlijks tal van nieuwe gegevens (via het internet) beschikbaar.

Gedrukt familietijdschrift?

Een gedrukt familietijdschrift dan? Daarin kan ik in de loop van de jaren veel materiaal kwijt. Ik vraag wat presentexemplaren op en moet vaststellen dat het vaak goedbedoeld vrijwilligerswerk is dat het stencilniveau amper overstijgt en ook inhoudelijk niet altijd hoog scoort. Een offerte van een bevriende drukker maakt me duidelijk dat een kwalitatief goed familietijdschrift op A4-formaat en in kleur voor een kleine familie als de onze onbetaalbaar is. Ik probeer nog fondsen te werven, maar de doelgroep is te beperkt.

Online?

Een online familietijdschrift misschien? Vergelijkbaar met een periodiek op je e-mail binnenkomend informatieblad van je energieleverancier of genealogische vereniging. Dat heeft als nadeel dat je het moet uitprinten wil je het althans op de bank gaan zitten lezen en daarna in een map opbergen. Ik heb er zelf een hekel aan om op die manier aan informatie te moeten komen. Bovendien, mag ik van genealogische organisaties, archieven en bibliotheken verlangen dat men onze informatie uitprint en opbergt? En er  zitten wat haken en ogen aan als het om de bescherming van de privacy gaat.

Website

Ja, dan rest mijns inziens als reële mogelijkheid de website. Daarmee komt de informatie weliswaar op de hele wereld terecht, maar dat lijkt me geen bezwaar. Immers, de familiegeschiedenis betreft de voorbije generaties. Om privacyredenen komt er geen informatie op over de huidige nog levende generaties. Die staat er trouwens al genoeg op. Toets bij Google maar eens ‘neomagus’ in en je vindt ongelooflijk veel informatie over leden van de huidige generaties. Het voordeel van een website is, dat er in een keer alles op kan, zoals in een boek. En, zeker zo belangrijk, dat nieuwe gegevens gemakkelijk kunnen worden toegevoegd. Een website laten maken is bovendien relatief goedkoop. En je gaat met je tijd mee, nietwaar? En wie alles in een map wil verzamelen kan dat doen, al neemt het printen wel even wat tijd in beslag.

www.neomagus.nl