Medio jaren tachtig ligt op het kerkhof rond het oude protestantse kerkje van Berlicum nog een grote platte steen op het graf van de in 1900 overleden Marinus Neomagus. Tien jaar later lijkt de steen te zijn verdwenen. Wat is er aan de hand? In juli 1996 wil men op het kerkhof een overledene bijzetten op een ogenschijnlijk vrije plaats. Bij het graafwerk stoot men op een verzakte steen. Men besluit die steen voorlopig bovenop een nabij gelegen andere steen te leggen. Om beschadiging te voorkomen worden er enkele balkjes tussen gelegd.1

Die onderste steen is van Marinus Neomagus. Daar bovenop komt de (verzakte) steen te liggen van jonkheer Francois Scheidt de Groulart, geboren in Oisterwijk op 3 juni 1798, overleden in Rosmalen (dat samen met Berlicum een protestantse gemeente vormt) op 22 januari 1876. Wie er dat moment rondloopt op het kerkhof ontgaat de ‘dubbele steen’. Achter beide stenen ligt, vlak bij het koor van de kerk, het graf van ene Piet Verhulst, geboren op 16 januari 1918, overleden op 17 juli 1996. Bij het delven van diens graf is de steen van de jonkheer gevonden, waarmee men toen ergens blijven moest.

Na de restauratie van het kerkje is ook het kerkhof onder handen genomen. Van die gelegenheid is – begin 2000 – gebruik gemaakt om de inmiddels gebroken grafsteen van Neomagus te vervangen door een nieuwe. Een eeuw na zijn overlijden ligt Marinus Neomagus er dus weer mooi bij…..

JN