In de familie Neomagus, die tot nu toe 15 generaties omvat, onderscheiden we een Hollandse en een Brabantse tak. De Hollandse tak omvat de afstammelingen van een Johannes Neomagus (generatie VII) die in 1725 in Leiden gaat studeren en zich in 1733 in Delft vestigt als apotheker. De meeste van zijn nakomelingen wonen nog steeds ‘boven de rivieren’.

De Brabantse tak omvat de afstammelingen van een Johannes Neomagus (generatie VI) die in 1713 in Leiden gaat studeren, in 1723 predikant wordt in Bakel en in 1727 in Nuenen. De meeste van zijn nakomelingen wonen ook nu in Brabant (en in België).

Deze Brabantse tak valt uiteen in generatie IX. Daniel Neomagus (1796-1884) huwt een katholieke vrouw en krijgt een katholiek nageslacht, de katholieke Brabantse tak. De protestantse Brabantse tak wordt voortgezet door Antoon Neomagus (1789-1856). Met Frans Neomagus sterft in 1915 deze Neomagustak in de mannelijke lijn uit. In 1930 sterft Marie Kroon-Neomagus als laatste Neomagus van deze tak. Haar zus Lina van Poppelen-Neomagus heeft nakomelingen, maar niet met de naam Neomagus.

In deze genealogische geschiedschrijving maak ik melding van het contact met George van

Poppelen (1925-2005), een kleinzoon van Lina van Poppelen-Neomagus. Hij heeft mij aan gegevens en foto’s geholpen over de laatste honderd jaar van de protestantse Brabantse tak van de Neomagi. Ik houd me overigens aanbevolen voor opmerkingen en aanvullingen van eenieder.

Jos Neomagus