Het hoeft niet te verbazen dat Frits Neomagus en zijn gezin in 1898 naar de regio Antwerpen verhuizen. Immers, daar woont een groot deel van de familie Vosters: broers en zussen, neven en nichten van Julia Vosters. In Nederland heeft Frits weinig directe familie. Zijn broers Willem en Godfried zijn overleden. Zijn zus Maria woont in Teteringen als de douairière (weduwe) van baron Van Boetzelaer. De rest van de familie Neomagus, de protestantse takken, woont in de Randstad.

De aanloop naar de vestiging in België in 1898 wordt ver daarvoor genomen. In 1808 trouwt burgemeester Simon Vosters (1783-1854) van Reusel met molenaarsdochter Ida van Vliet (1784-1814) uit de vijftien kilometer zuidelijker gelegen Vlaamse gemeente Dessel. Ida sterft al in 1814 en hun zoon Peter Vosters (1812-1865) gaat naar zijn grootouders in Dessel. Daar leert hij het molenaarsvak. Hij is molenaar in Dessel wanneer hij in 1838 in Veerle – dat weer dertig kilometer ten zuiden van Dessel ligt – trouwt met Barbara Torfs (1815-1894). Vanaf 1840 is hij molenaar in het dicht bij Veerle gelegen Eindhout, waar de meeste van hun twaalf kinderen worden geboren. Onder hen Julia Vosters.

Het gezin Vosters-Torfs komt in 1864 naar Peters geboorteplaats Reusel. Misschien is hij daar ook molenaar, net als een van zijn stiefbroers uit het tweede huwelijk van zijn vader. Of hij begint er een herberg. Hij sterft er al op 18 juni 1865. De in het nabije Bergeijk gestationeerde douanier Frits Neomagus verwekt rond de kerst van dat jaar een tweeling bij dochter Julia Vosters. De kinderen komen op 20 augustus 1866 ter wereld. Frits en Julia trouwen op 2 mei 1867, waarbij de kinderen worden erkend en gewettigd.

Het gezin Neomagus-Vosters – met (schoon)moeder Barbara Torfs – woont daarna op tal van plaatsen in Brabant. De broers en zusters van Julia blijven Vlaanderen trouw. Een aantal van hen trekt naar Antwerpen. Dat is in de tweede helft van de 19de eeuw een sterk expanderende stad. In 1863 heft Nederland de Scheldetol op, zodat de haven zich kan ontwikkelen. Voor de verbinding met het achterland wordt de IJzeren Rijn aangelegd, de spoorlijn van Antwerpen via Neerpelt en Roermond naar het Ruhrgebied. Antwerpen groeit tussen 1860 en 1900 van 110.000 naar 270.000 inwoners.

Ook de Vosters’ trekken naar Antwerpen. Vandaar de wens van Julia om na de pensionering van haar man ook daarheen te gaan. De meeste kinderen van Frits en Julia blijven in België en van hen krijgen Eugène en Clemence er nageslacht. Drie kinderen brengen het grootste deel van hun leven in Nederland door. Poliet is in Oosterhout postbezorger en sigarenwinkelier en krijgt er nageslacht. Hij keert in 1938 terug naar Antwerpen nadat hij zijn winkel heeft overgedaan aan een zoon. Victor is in Nederland ambtenaar en keert na zijn pensionering in 1927 terug naar Antwerpen. Alleen Emma gaat naar Nederland en keert niet terug. Zij is vanaf 1921 kloosterzuster in Oosterhout.

De Neomagi die nu in België wonen zijn allemaal kleinkinderen van genoemde Victor. Het zijn Anne, dochter van Victors zoon Frits, Lilly, dochter van Victors zoon Pol, en Ronald, zoon van Victors zoon Victor. Geen van hen heeft mannelijke nazaten, zodat de naam Neomagus in België zal uitsterven.