Frits Neomagus en Julia Vosters geven op 12 september 1880 hun dan in Nispen geboren dochter de namen Emerentia Ulalia,1 in de dagelijks leven Emerence. Naar wie hebben haar ouders haar vernoemd? De voornamen komen niet eerder voor bij de families Neomagus, Vosters en Torfs. Vernoeming naar bekende heiligen komt veel voor. Mogelijk is Emerence vernoemd naar de H. Emerentiana van Rome, een martelares met een heel oude verering. De H. Eulalia van Mérida is de meest gevierde martelares in Spanje. De oudste dochter Tilly (1866) heeft Ulalia ook als tweede naam.

Emerence gaat rond de eeuwwisseling met haar zus Leonie naar Brussel en is daar in de kost in een manufacturenzaak. Frits is dan gepensioneerd, het inkomen is laag en het gezin groot. Of de ouders zo ruimdenkend zijn, of de dochters zo ondernemend, feit is dat vier dochters (behalve Emerence en Leonie ook Emma en Floor) een aantal jaren in Brussel wonen en werken. Wellicht speelt het leren van de Franse taal en van omgangsvormen een rol of trekt Brussel anderszins. Brussel is rond 1900 het centrum van de kunststroming Art Nouveau, die vooral de verlichte gegoede burgerij aanspreekt. Wellicht maakt dat Brussel voor de jonge Neomagusvrouwen extra interessant. 2

In 28 februari 1902 komt Emerence vanuit Rue de Praque 26 in Sint-Gilles (Brussel) naar haar ouders in Ekeren, vanwaar ze in december 1903 wordt uitgeschreven naar Antwerpen.3 Vermoedelijk gaat ze vandaar terug naar Brussel.

De zusters Neomagus voorzien voor een deel in hun onderhoud met borduurwerk voor kleding en tasjes naar de mode van die tijd. Behalve Emma en Leonie is ook Emerence, volgens een notariële akte uit 1911, melksalonhoudster. De zussen worden verder onderhouden door vrienden. Ene Gaston is de vriend van Emerence, maar ze wonen niet samen. Na het uitbreken van de oorlog in 1914 vluchten Emerence en Gaston naar Parijs. Ze zouden gespioneerd hebben! Vandaar zien ze kans bij broer Victor in Vlissingen te belanden. Die brengt hen terug naar Antwerpen. Net op tijd, want een dag later staat de marechaussee in Vlissingen op de stoep.4

Borduurster Emerence woont tijdens de Eerste Wereldoorlog, zoals tienduizenden Belgische vluchtelingen, ook enige tijd in Nederland, en wel in Roosendaal – vlak bij haar geboorte- en grensdorp Nispen. In Roosendaal woont ook haar broer Eugène, terwijl in Essen, aan de Belgische kant van de grens bij Nispen, haar getrouwde zus Clemence woont en tijdelijk ook haar zus Leonie. Op 18 maart 1918 wordt Emerence op de fiets bij de grens aangehouden. Visiteuse Sara de Vries treft op haar lichaam een lap wollen stof aan, onbewerkt en met losse steken en veiligheidsspelden in de vorm van een rok. Volgens het proces-verbaal is Emerence borduurster van beroep. Ze woont op het adres Achterstraat 10 in Roosendaal.5 Het op 9 juli 1918 uitgesproken vonnis luidt: twee weken gevangenis. De geschiedenis verhaalt niet of en wanneer Emerence daadwerkelijk ‘gezeten’ heeft. Zie ook hierna XI-18a ‘Vlak bij de grens moest ik mijn rol uitdoen‘.

De in de wereldstad Brussel volwassen geworden en Frans sprekende Emerence, trouwt op 1 maart 1919 op 38-jarige leeftijd in Antwerpen met de 7 jaar jongere boerenzoon Cornelis (Cor) Johannes Heijnen, op 4 april 1887 in Roosendaal geboren.6 Hij is de zoon van Cornelis Heijnen en Anna Cornelia Rommens.7 Cor en Emerence gaan in Antwerpen wonen. In het trouwboekje staan twee adressen: Pacificatiestraat 45 en Brederodestraat 183, beide in wijk 8. Ze hebben een goed huwelijk, zonder kinderen.8

Cor heeft, samen met zijn ook uit Roosendaal afkomstige zwager Jos van Ginderen (gehuwd met Leonie Neomagus) een kleine diamantslijperij, eerst naast het bedrijf in fietsen en motoren van Jos aan de Kathelijnevest, later in Hove, een zuidelijke randgemeente van Antwerpen, waar Emerence en Cor ook wonen. Cor en Jos gaan om financiële redenen uit elkaar, maar later werkt Cor toch weer bij Jos in de zaak die dan gevestigd is aan de Mechelsesteenweg.

Cor Heijnen sterft, nog maar 67 jaar oud,  op 4 augustus 1955 in Mortsel.9 Emerence gaat op 19 oktober 1961 naar een bejaardenhuis aan de Ankerstraat in Sint Niklaas, waar ze op 17 juni 1962 sterft, 81 jaar oud.10 Ze ligt volgens een briefje van de hoofdgrafmaker in park 9, lijn 043, nummer 44341.

Met Emerence sterft de laatste van de ‘Belgische tantes’ en de laatste van de elf kinderen van Frits Neomagus en Julia Vosters. Emerence sluit daarmee de geschiedschrijving van de elfde generatie van de katholiek geworden tak af.