Uit een doos met familiepapieren haalt Gregory Ommeganck de rosegekleurde feestgids tevoorschijn die is samengesteld ‘ter gelegenheid van het priesterfeest en der eerste plechtige H. Mis van den weleerw. pater Frits Neomagus, missionaris van Afrika, te Oosterhout, 14 juli 1929’.  Het is vrijdag de dertiende (!) maart 2009 en ik ben op de grens van Hoogstraten en Rijkevorsel in de Antwerpse Kempen op bezoek bij Daisy Ommeganck-Pillot, de weduwe van Robert Ommeganck, en haar zoon Gregory. Tot op die dag zijn het onbekenden voor mij. Ik kom bij hen uit na een zoektocht op het internet naar enkele nazaten van mijn oudtante Clemence Neomagus (XI-17).

Robert (1932-2002) is de zoon van Rosa Ommeganck-Denissen (1910-2007) en zij is een dochter van Clemence Denissen-Neomagus (1878-1961), getrouwd met Victor Denissen, peetouders van mijn vader Victor Neomagus. Clemence is een zus van Poliet Neomagus, tot wiens kinderen pater Frits en mijn vader behoren. Mijn heeroom Frits en mijn vader zeggen dus ‘tante’ tegen Clemence, en het is dus een oudtante van mij. Kunt u het nog volgen? Als ongeveer tienjarig jongetje logeer ik eens bij de familie Ommeganck in Kapellenbos bij Kalmthout.

Clemence en haar man staan op de groepsfoto die op 14 juli 1929 wordt gemaakt van de familieleden die op die dag het feest bijwonen. Zoals ongetwijfeld ook veel andere gasten doen, nemen zij de feestgids mee naar huis. Uitgerekend hun exemplaar blijft via moeder Clemence, dochter Rosa, kleinzoon Robert en achterkleinzoon Gregory, de vierde generatie, bewaard. Gregory is zo goed alle veertien pagina’s van de feestgids de scannen en per e-mail naar mij te sturen.

De gids begint met een lied, opgedragen aan de ouders van de neomist, zoals de naam is van iemand die pas tot priester gewijd is. Volgens Van Dale komt neomist van neo en mustès, iemand die nieuw is ingewijd in de mysteriën. De naam Neomagus heeft daarmee veel overeenkomsten. In het Latijn betekent het immers nieuwe magiër. Met andere woorden, Neomist Neomagus is eigenlijk ‘dubbel’, een tautologie, een term die aangeeft dat twee woorden dezelfde betekenis hebben. Maar dit terzijde.

De proloog van de feestgids speelt zich af in de hemel, waar de engelen vergaderen, kennis nemen van de geboorte van Frits en speculeren over het lot dat hem beschoren is. En ik lees dan:

Het vers gaat verder om uit te komen bij het priesterschap.

Een lang lied geeft de levensloop van Frits weer. Daaruit blijkt dat hij veel met zijn vader op reis gaat, onder andere naar oom Victor (Denissen) op de molen. Elke alinea wordt op een andere wijs gezongen, bijvoorbeeld ‘Aan den oever van een snelle vliet’, ‘O Tannenbaum’ en ‘Dat gaat naar Den Bosch toe’. Het slotlied heeft de wijs van ‘De moord van Raamsdonk’  en gaat over zijn studietijd in Afrika en zijn schildershobby. De moord van Raamsdonk is een lang rijm over een verzonnen moord, met tal van wrede details. Bijvoorbeeld:

Het is door straatzangers bekend geworden en bij het doorvertellen wordt het steeds langer, uiteindelijk honderd coupletten. De eerste Nederlandse tekenfilm uit 1936 is gebaseerd op De moord van Raamsdonk. Het lied wordt ook in mijn jeugd regelmatig gezongen, met name als de feestvreugde een hoogtepunt bereikt. Voor de duidelijkheid, De moord van Raamsdonk is niet gezongen op het priesterfeest, alleen het wijsje, de melodie, is gebruikt…

JN