Het is voor de laatste generaties niet bijzonder meer dat er pas getrouwd wordt als een paar een kind verwacht of als er al een kind is geboren. Dat ligt bij vroegere generaties heel anders. Het is vaak iets waarover men schande spreekt. Niets is de familie Neomagus vreemd, ook voorhuwelijkse kinderen of een gedwongen huwelijk niet. Ik heb 15 van zulke huwelijken kunnen vinden, in verschillende variaties, met enkele twijfelgevallen. Dat is ongeveer 10 procent van het aantal huwelijken tot en met de twaalfde generatie.

Of er ook in de eerste vijf generaties sprake is van voorhuwelijkse kinderen of gedwongen huwelijken, kan ik niet zeggen. Van de oudste Neomagi en hun kinderen zijn huwelijks- en geboortedata vaak niet bekend. De eerste Neomagus van wie ik heb vastgesteld dat er al kinderen zijn bij het huwelijk, is de in 1692 geboren Johanna.

Johanna Samuelina is een dochter van dominee Johannes, die achtereenvolgens in Millingen, Lommel en Vessem predikant is, en zijn vrouw Elisabeth Waterbeek. Een broer van Johanna is dominee Johannes uit Nuenen. Johanna heeft in 1722 en 1724 al twee kinderen gekregen wanneer ze op 8 juni 1725 in Pannerden trouwt met Jan van Brienen, ambtman van Pannerden, Millingen en Lobith. Ze woont dan vermoedelijk al wel met hem samen. Want uit de doopaktes blijkt dat Jan van Brienen ze ten doop heeft gehouden. Bij het huwelijk is ze in verwachting van haar derde kind (geboren 16 januari 1726). In 1730 krijgt het paar zijn vierde kind. De biografie van Johanna is te vinden onder nummer VI-11.

Margaretha is de dochter van dominee Johannes uit Lage Mierde en Baerl en diens achternicht Margaretha Peijpers. Ze is een broer van dominee Samuel Neomagus uit Baerl, bekend als de auteur van ‘het geslagt register der Neomagüssen’. Margaretha trouwt op 25 april 1720 in Orsoy, geboorteplaats van haar vader, met Jan Hendrich Boebender. Op 1 december 1720 wordt hun kind Sibilla Margaretha gedoopt. Moeder Margaretha moet bij haar huwelijk welhaast in verwachting zijn geweest, of ze heeft acht weken te vroeg haar kindje gekregen. Zie verder VII-7.

Arnoldus Neomagus (1669- na 1717) noemt zich ook wel Arend Nimwegen. Zijn nageslacht blijft deze achternaam gebruiken. Zo ook kleinzoon Johannes Petrus, roepnaam Petrus, wolwever van beroep. Hij trouwt in juni 1766 (ondertrouw 15 juni) met Anna Österreich. Anderhalve maand later wordt hun zoon Eberhard geboren. De doop is op 29 augustus daarom niet in de openbaarheid van de kerk van Orsoy, maar in de beslotenheid van het huis van de dominee. In totaal krijgt het paar zes kinderen, onder wie Gerhard. Zie verder VIII-17b.

Gerhard is een zoon van Petrus Nimwegen en Anna Österreich. Hij trouwt op 6 maart 1792 in Moers met Anna Catharina Berns. Binnen vier maanden, op 27 juni 1792, komt hun zoon Johannes Petrus ter wereld. Ook dit paar krijgt daarna nog vijf kinderen. Zie ook IX-6a.

In de Gasthuiskerk in Delft wordt op 10 februari 1737 Jan Hendrik Neomagus gedoopt, het eerste kind van gasthuisapotheker Jan Neomagus en zijn vrouw Geertrui de Vroom. De jonge Jan haalt op 7 september 1757 zijn apothekersdiploma. Zijn vader laat bij die gelegenheid een vijzel maken met de tekst Ik ben gegoten voor Johannes Neomagus anno 1758. De vijzel staat in de Musées Royaux d’Art en d’Histoire in Brussel. Jan trouwt op 10 oktober 1762 in Delfshaven met de zes jaar oudere Anna Verbrugge uit Kampen. Zij hebben dan al een zoon: Johannes, geboren in Delft op 10 augustus 1761. In onecht staat in het doopboek. Het paar krijgt daarna nog zes kinderen. Zijn laatste kind, Philippina, gedoopt op 16 september 1770, is vijf maanden na Jans dood geboren. Hij is namelijk op 20 april 1770, 33 jaar jong, begraven.

Zie ook VIII-1.

De op 10 augustus 1761 in onecht in Delft geboren Jan, wordt de derde Delftse apotheker Neomagus. Hij legt op 8 september 1784 zijn proef af en ontvangt het apothekersdiploma. Hij trouwt op 30 augustus 1787 in Rotterdam met Elisabeth van der Crab. Van het echtpaar zijn vijf kinderen bekend. Het gaat zakelijk niet goed en het paar staat vanaf 1791 onder curatele. Tussen 1794 en 1802 woont het gezin in Overschie en Wateringen. In 1810 staat Jan weer te boek als apotheker en drogist in Delft. Elisabeth en haar kinderen Adriaan, Johanna en Maria (twee zijn er overleden) reizen rond die tijd naar Amerika en keren niet terug. Jan krijgt een relatie met Mechelina de Rieux, van wie hij op 28 oktober 1816 in Delft een zoon krijgt: Marinus Marcus Anthony. Elisabeth wordt op 7 juni 1823 in Philadelphia begraven. Jan kan nu trouwen met Mechelina en dat gebeurt op 13 augustus 1824. Hij is dan 63, zij 37 jaar. Het paar krijgt daarna nog vijf kinderen. Jan Neomagus is vanaf 1835 geen praktiserend apotheker. Hij gaat als drogist verder en overlijdt op 25 juni 1838. Mechelina overleeft haar man 34 jaar. De biografie van Jan heeft het nummer IX-1.

De drie oudsten van de dertien kinderen van dominee Johannes Neomagus uit Nuenen, Willem, Godfried en Herman, gaan respectievelijk in 1746,1747 en 1751 naar Dordrecht. Godfried ontmoet daar Odilia de Jongh uit Zennewijnen, een gehucht aan de Waal tussen Ophemert en Tiel. Ze trouwen op 10 april 1752 in de kerk van Ophemert. Odilia is dan ongeveer zeven maanden zwanger. De predikant van de protestantse gemeente van Ophemert spreekt Godfried in een openbare dienst bestraffend toe. Op 4 juni 1752 ontvangt zoon Johannes het doopsel. Daarna gaan Godfried en Odilia terug naar Dordrecht, vanwaar het gezinnetje eind december 1752 naar Helmond gaat. Godfried is daar vorster, een soort deurwaarder/politieagent. Voor een biografie van Godfried, zie VII-14.

Elisabeth is, na drie zoons, de eerste dochter van dominee Johannes uit Nuenen. Ze gaat kort na het overlijden van haar vader, in 1761, naar Tilburg. Daar trouwt ze, 36 jaar oud, in 1767 met de 65-jarige Fransman Jean Meissonnier uit Marvejols, een stadje in huidige departement Lozère, deel van de Languedoc. Veel protestanten worden om hun geloof vervolgd en vluchten onder meer naar de Nederlanden. Ze zijn bekend als hugenoten. De ondertrouw voor de schepenbank van Tilburg is op 19 februari 1767, het huwelijk op maandag 9 maart. Op woensdag 11 maart houdt vader Jean zijn dochter Johanna Elisabeth Meissonnier ten doop. Dat is twee dagen na het huwelijk. De doopakte geeft niet aan wanneer het meisje is geboren. Dat kan vóór het huwelijk zijn, op de huwelijksdag zelf of een of twee dagen daarna. In het laatste geval is Elisabeth in hoogstzwangere staat getrouwd. Haar huwelijksgeluk duurt nog geen zeven jaren. Jean is op 7 januari 1774 begraven. Ze overleeft haar man 29 jaar en is op 7 maart 1803 begraven in Someren, waar ze bij haar zuster Christina is gaan wonen. Zie ook VII-16.

Benjamin is het elfde kind van dominee Johannes uit Nuenen, het vijfde kind van zijn tweede vrouw. Mogelijk denkt de bijna 56-jarige vader, gezien de naam Benjamin, aan zijn laatste kind toe te zijn. Er komen er nog twee! Benjamin heeft allerlei ambtelijke functies in de Meierij, onder meer klerk, procureur en stadhouder. Vanaf eind 1787 zien we Benjamin in Steenbergen. Hij is er onder meer ontvanger van de verpondingen, dijkgraaf, regent van het weeshuis, procureur en stadhouder. Als zodanig is hij de plaatsvervanger van de drossaard, die Stad , Baronie en Landen van Steenbergen bestuurt namens de prins van Oranje. Benjamin trouwt in 1790 in Steenbergen met de van oorsprong katholieke Johanna Catharina van Ransbeeck, in 1767 geboren in Ossendrecht, bij sijn edele als dienstmaagd woonagtig. Ze is sinds 15 juni 1789 €˜lidmaat van de ware gereformeerde religie. Het huwelijk is op 13 september 1790 voor de schepenbank. Benjamin en Johanna hebben dan al een dochter Benjamina Johanna (geboren 31 oktober 1788); dochter Ida Helena Petronella (geboren 3 februari 1791) is dan op komst. Daarna krijgen ze nog twee kinderen. Benjamin overlijdt op 6 augustus 1794. Johanna is dan 26 jaar. Haar jongste kind is zes maanden oud. Johanna hertrouwt en krijgt nog drie kinderen. Voor een biografie van Benjamin Neomagus, zie VII-22.

Ida Helena Petronella is een dochter van Benjamin Neomagus, stadhouder van Steenbergen, en Johanna van Ransbeeck. Ze trouwt op 21 september 1815 in Middelburg met de vrijman Johannes Tienes van Willegen. Een vrijman geeft leiding bij het lossen van graanschepen. Ida heeft bij haar huwelijk al een dochter: Hendrina Helena Petronella Ida, op 6 mei 1814 in Middelburg geboren. Ze is bij het huwelijk niet geëcht en houdt de achternaam Neomagus. Hendrina Neomagus trouwt met Leendert Hubscher en sterft kinderloos op 17 januari 1871 in ‘s-Gravenhage. Met Jan van Willegen krijgt Ida nog drie kinderen. De oudste heet Jan Benjamin en is geboren op 29 november 1815. Ida is bij haar huwelijk dus zeven maanden in verwachting. Ze overlijdt op 9 januari 1849. Zie ook VIII-21.

Daniel Neomagus is een zoon van Willem Neomagus en Judith van de Werk, en een kleinzoon van Godfried Neomagus. Hij kiest voor een loopbaan bij het departement van Financiën. Zijn eerste standplaats is Oeffelt bij Cuijk. Daarna is hij commies in de gemeente Mill en St. Hubert. Hij verwekt omstreeks februari 1824 een kind bij de 20-jarige katholieke Anna Maria van Maren, dochter van een herbergier in de buurtschap Volmolen tussen Uden en Volkel. Daniel en Anna ‘moeten’ trouwen. Meestal gebeurt dat in de gemeente (Uden) waar de bruid woont. In dit geval is het huwelijk op 12 juli 1824 in Mill en St. Hubert. Anna komt uit een streng katholiek gezin. Haar oom is rector van de kapel in Volkel. Daniel en Anna komen overeen dat de kinderen katholiek worden gedoopt. Daniel blijft protestant. Vier maanden na de huwelijkssluiting, namelijk op 8 november 1824 wordt in Mill zoon Willem geboren. Het kind sterft een dag later. Daniel en Anna blijven trouw aan elkaar en krijgen daarna nog zeven kinderen. Een van hen is Frits die aan de basis staat van de katholieke tak. Voor een biografie van Daniel, zie IX-17.

Maria Johanna is een van de kinderen van Daniel Neomagus en Anna van Maren. In 1850 is Chaam de standplaats van Daniel. Daar ontmoet de katholiek gedoopte Marie een protestantse baron, Dirk van Boetzelaer. Begin 1852 treedt ze in dienst van de familie aan de Lange Vijverberg in ‘s-Gravenhage. Als naaister maakt ze deel uit van het huishoudelijk personeel. Ze krijgt als ongehuwde moeder twee kinderen van Dirk: Johan Carel op 5 februari 1853 en Charlotte Maria op 10 februari 1854. Ze krijgen de achternaam Neomagus. Bij hun huwelijk, op 3 oktober 1862 in Princenhage, erkend en wettigt hij de kinderen, die vanaf dat moment Van Boetzelaer heten. Bij het huwelijk is Marie hoogzwanger van haar derde kind, Theodoor Willem, geboren op 16 december 1862. Marie en Dirk krijgen daarna nog drie kinderen. Dirk overlijdt in 1884 op 69-jarige leeftijd. Marie heet dan als weduwe van een baron: douairière Van Boetzelaer. Marie, die protestants is geworden, sterft op 7 maart 1912. Hun grafsteen ligt op het kerkhof van de hervormde kerk van Ginneken. Haar biografie is te vinden onder X-11.

Frederik Neomagus, roepnaam Frits, is een zoon van Daniel en een zus van Marie. Hij is aanvankelijk koperslager, maar wordt daarna ook ambtenaar, vaak met de functie van douanier. Een van zijn standplaatsen is de grenspost Bergeijkse Barrière. Dat is niet ver van Reusel waar hij kennis maakt met Julia Vosters, dochter van de weduwe Anna Vosters-Torfs, die er kasteleinse is. Op 20 augustus 1866 bevalt Julia van een tweeling: Bertilia Ulalia en Louise Florentina Frederika. Ze krijgen de achternaam Vosters. De vader is Frits Neomagus. Frits en Julia trouwen op 2 mei 1867 in Reusel. Op de geboorteaktes van de tweeling staat dat beide kinderen bij het huwelijk erkend en gewettigd zijn. Ze heten voortaan Neomagus. Uiteindelijk krijgen Frits en Julia elf kinderen, evenals hun ouders rooms-katholiek. Na zijn pensionering gaat Frits met zijn vrouw in Ekeren bij Antwerpen wonen. Daar woont familie van de in Vlaanderen geboren Julia. Frits overlijdt in 1910, Julia in 1920. Zijn biografie is te vinden onder X-12.

Leonie Florentina is de jongste dochter van Frits Neomagus en Julia Vosters. Vanaf de eeuwwisseling verblijft ze, net als haar zusters Emma en Emerence, regelmatig in Brussel. Ze heeft er een relatie met George Feith, een uit Duitsland afkomstig architect. Van hem raakt ze in verwachting. In 1904 sterft Adolphina Vermeiren, de vrouw van Leonie’s broer Eugène, die bakker is in Oorderen bij Ekeren. Ze gaat helpen in de winkel. Als de baby zich aankondigt, brengt ze haar kind elders ter wereld. Ik heb nog niet achterhaald wanneer (in 1904) en waar. De familie van George is tegen een huwelijk. Leonie staat haar kind af. Het is jong overleden. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog verblijven Leonie en George enige tijd bij haar zus Clemence in Essen, vanwaar George, die de Duitse nationaliteit heeft, naar Amerika gaat. Ze blijven nog enige tijd corresponderen en als ze in 1919 met Jos van Ginderen trouwt, stuurt George een telegram. Oral history vormt de bron van al deze gegevens. Die bronnen zijn haar nicht Emma de Jong-Neomagus die als kind in Brussel logeert en de verhalen hoort van Leonie’s broer Eugène, en Martha Neomagus-Goedgezelschap, die de geschiedenis kent van Emerence, een zus van Leonie. Bewezen is er niets! De biografie van Leonie is te vinden onder XI-19.

Julia Emma Paulina, roepnaam Emma, is een dochter van ambtenaar Victor Neomagus en diens vrouw Anna Baudoin. Vanaf 1922 is Victor verificateur (zeg maar baas van de douane) in de haven van Rotterdam. Daar volgt Emma de ulo. Wanneer Victor in 1927 met pensioen gaat en naar Antwerpen trekt, blijft Emma in Rotterdam als gezelschapsdame/verzorgster van mevrouw Kolthoff, van hotel-restaurant Kolthoff aan de Kruiskade. Emma ontmoet daar de Joodse boekhouder Joseph de Jong, roepnaam Joop, die vaak in het hotel komt kaarten. Rond de jaarwisseling van 1929-1930 raakt Emma in verwachting van de 21 jaar oudere Joop. Op 6 oktober 1930 komt zoon Jacob (Jack) ter wereld. Op 22 oktober trouwen Emma en Joop. Jack wordt gewettigd bij het huwelijk. Op 16 november 1932 wordt een tweede kind geboren: Anna Geertruida (Annie, Ans). Joop heeft een zwakke gezondheid en sterft op 1 december 1943, 58 jaar oud. In de hongerwinter trekt Emma met haar kinderen te voet naar Overijssel. Na de oorlog runt ze in Rotterdam een pension. Vanaf haar 65ste maakt ze reizen met haar nicht Julia van der Kop-Neomagus uit Antwerpen. Emma sterft op 16 september 1999, drie weken voor haar 93ste verjaardag. Zie ook XII-16.

Elisabeth, dochter van Willem Neomagus en Judith van de Werk, trouwt op 12 november 1825 in haar woonplaats Erp met Christiaan Wenniger, commissies in- en uitgaande rechten en accijnsen te Ravenstein. Ze is dan ongeveer zes maanden in verwachting, want op 2 februari 1826 wordt in Ravenstein hun zoon Willem Frederik Wenniger geboren. Het jongetje sterft drie maanden later, op 3 mei 1826. Elisabeth en Christiaan krijgen daarna nog vier kinderen. Er voltrekt zich in die jaren een drama in de familie. Want anderhalf jaar eerder verliest Daniel, de tweelingbroer van Elisabeth, ook zijn eerste kind uit een gedwongen huwelijk.

Johannes Adrianus (Jan) is het enige kind van Godfried Neomagus en Jacoba Beijnen. De 38-jarige echtelieden krijgen Jan anderhalf jaar na hun huwelijkssluiting. Jan begint zijn loopbaan als geaggregeerd klerk (bevoegd tot tekenen) bij zijn vader, ontvanger der belastingen in Someren. In 1847 gaan beiden naar Neeritter aan de (nieuwe) Belgische-Limburgse grens bij Thorn. In het naburige Ittervoort is Thomas Ras belastingontvanger. Hij heeft een dochter Lina Ras. De protestant Jan Neomagus en de zes jaar oudere katholieke Lina Ras verwekken in het vroege voorjaar van 1852 een kind, de op 19 december 1852 geboren Karel Neomagus. Op 1 juli zijn Jan en Lina al getrouwd. Het paar krijgt daarna nog zes kinderen. Gezien hun inschrijvingen in de bevolkingsregisters van de standplaatsen van Jan, zijn de meisjes katholiek en de jongens hervormd gedoopt. Twee dochters sluiten zich later aan bij een Waals-Gereformeerde gemeente. Moeder Lina blijft haar leven lang katholiek. Jan gaat op 1 februari 1885 met pensioen. Hij is dan onder meer scheepsmeter in Rotterdam. Hij sterft op 9 april 1887. Lina volgt hem ruim twintig jaar later, op 11 november 1907 in Den Haag, 86 jaar oud. Jans biografie staat bij X-7.

JN