Helena, roepnaam Heleen, is op 8 mei 1924 in IJsselstein geboren en genoemd naar haar grootmoeder van moederszijde: Helena Schoenmaker – de Graaf. Heleen is het tweede kind, en na Heiltje ook het tweede meisje in het gezin van veearts Cor Neomagus en zijn vrouw Jane Schoenmaker.

De grootouders van Heleen wonen sinds 1924  in Hilversum, Soestdijkerstraatweg 60, waar Heleen na het overlijden van haar moeder Jane op 14 maart 1939 is opgevangen en waar ze later altijd terecht kan, zowel in de oorlogsjaren met een nieuwe moeder, als daarna met het overlijden van haar vader in 1945, maar ook als ze geen dak boven haar hoofd heeft.

Als bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in september 1939 vader Cor wordt gemobiliseerd en in Sassenheim verblijft, worden de kinderen bij familieleden en kennissen ondergebracht. Heleen gaat naar tandarts Snethlage in Den Haag, waar ze op 17 juli 1940 slaagt voor het examen mulo-A, zoals het Haagse dagblad Het Vaderland meldt. Snethlage is afkomstig uit IJsselstein en een vriend van haar vader. De eerste schooljaren op de mulo volgt Heleen in Utrecht.

Heleen werkt onder meer in de kinderopvang en in de ouderenzorg. In 1948 is ze bijvoorbeeld de kinderjuf in het gezin van de burgemeester van Soest. Ze heeft verschillende werkgevers, maar kan het bij hen nooit lang volhouden. Ze is onzeker over zichzelf en verdraagt niemand boven zich. Heleen verlooft zich omstreeks 1950 met belastinginspecteur Willem van Duyn, maar ze kan zich niet binden. Willem trouwt in 1952 met Heleens zus Ada. Ook heeft Heleen een relatie met haar pianoleraar. Maar ook die verbintenis strandt. Ze blijft ongehuwd.

Heleen staat sinds 27 juli 1959 ingeschreven in de gemeente Hilversum. Ze verzorgt haar grootmoeder met wie ze een hechte band heeft en bij wie ze inwoont. Grootmoeder, sinds 1945 weduwe, sterft er op 20 augustus 1965, 87 jaar oud, waarna Heleen het huis koopt en er een pension begint genaamd Pension Soestdijk. Als pensionhoudster vindt ze haar draai. De pensiongasten zijn vaak mensen met een bepaalde hulpvraag, hetgeen past in de ervaring die Heleen eerder opdoet in de ouderenzorg.

Heleen heeft een zwakke gezondheid. De laatste vier jaar van haar leven moet ze vier keer per dag ‘spoelen’ omdat haar nieren niet meer functioneren. Ze raadpleegt alternatieve genezers, tot het te laat is. Ze wordt in het ziekenhuis opgenomen. Als zich meer complicaties voordoen en de amputatie van een been dreigt, geeft Heleen er de voorkeur aan af te zien van verdere behandeling. Ze sterft op 10 mei 1998 in Hilversum, twee dagen na haar 74^ste verjaardag.1