Hermanus is het derde kind, ook de derde zoon, van Johannes Neomagus en Johanna van Bemmel. Hij is de eerste die ter wereld komt in Johannes’ standplaats Nuenen en Gerwen. De geboorte is op 13 juli 1728 in Nuenen, waar Johannes vanaf Pinksteren woont op de Berg. De doop is op 18 juli in Nuenen. Het kind is ’ten doop gepresenteerd’ door Hermina van Bemmel, de grootmoeder van het kind naar wie het ook is vernoemd, en Anna Susanna van Bemmel, de zuster van moeder Johanna.1 Op 5 april 1749 bevestigt vader Johannes zijn zoon Hermanus als lidmaat van de Nederduitse gereformeerde kerk.

Na zijn oudere broers Jan Willem en Godefridus gaat ook Hermanus naar Dordrecht, waar hij op 30 september 1751 met een attestatie van Nuenen wordt ingeschreven in de Grootekerksbuurt. Jan Willem is een jaar tevoren al naar Rotterdam vertrokken, maar Godefridus woont dan nog in Dordrecht. Hermanus blijft maar ruim een jaar om op 22 oktober 1752 ook naar Rotterdam te gaan.2

Hermanus wordt maar 33 jaar oud en is begraven op 27 mei 1762 in Rotterdam,3 waar hij heeft gewoond ‘in de Baan over burgemeester Du Bois’. Zijn beroep wordt in de stukken niet genoemd. Hermanus’ weduwe leeft nog op 11 augustus 1794. Dit blijkt uit de lijst van geadresseerden die een rouwbrief ontvangen na de dood van Benjamin Neomagus te Steenbergen, (half)broer van Hermanus.4

Zijn twee jaar jongere zus Elisabeth Neomagus uit Tilburg gaat in de zomer van 1762 naar Rotterdam om aldaar voor haar comparante aandeel gade te slaan en dirigeren sodanige goederen en effecten als Hermanus Neomagus, haar comparante broeder, overleden te Rotterdam, met er dood heeft ontruijmt en nagelaten, die te verkopen of met de andere erfgenamen te verdelen ofwel soodanig daarin te doen en handelen als sij constitueerde noodig en dinstig oordelen sal te doen (enzovoorts). Zo schrijft de Tilburgse notaris Cornelis Bles het op 5 juli 1762 in een akte, ondertekend door Samuelina Neomagus, die haar zus hiermee een volmacht geeft om de nalatenschap af te wikkelen.5