IIIb Alsof Neomagus uit zijn graf is opgestaan…
De auteur bij zijn eerste bezoek aan de grafsteen in Baerl, 1969.
Bij mijn eerste bezoek aan Baerl, op een zondag in juni 1969, tref ik de grafsteen van Johannes Neomagus aan op een niet goed onderhouden deel van het kerkhof, dat rond de kerk ligt. De tekst is dan nog goed leesbaar. Ik raak in gesprek met een vrouw die me weet te vertellen dat er plannen zijn om het kerkhof op te knappen. Ik zeg haar dat het mij gaat om de grafsteen van een van de eerste predikanten en dat die steen toch wel bewaard moet blijven. Bij een bezoek in de zomer van 1972 – samen met mijn vrouw en mijn ouders – blijkt de opknapbeurt achter de rug. Ik loop naar de plek waar ik me de grafsteen herinner, maar mijn moeder loopt niet zo snel en ziet de steen vers ingemetseld aan de voet van de kerktoren staan.
Dominee
Gemeindegruß
Het kerkblaadje Gemeindegruss van september 1972, met een artikel over Johannes Neomagus.
Ik maak kennis met Hans Frommhold. Hij is pas dominee in Baerl. Hij heeft het initiatief genomen een blad voor de protestantse gemeente op te zetten, de Gemeindegruβ. Hij is zeer verbaasd maar ook aangenaam verrast tegenover een nazaat te staan van de man, wiens grafsteen pas een nieuwe plaats heeft gekregen en over wie hij die morgen nog een en ander op de typemachine heeft gezet voor de Gemeindegruβ. Het komt hem voor dat Neomagus uit zijn graf is opgestaan. Hij stuurt me later het exemplaar van de Gemeindegruβ op. Het artikel draagt als kop: Johannes Neomagus, eine Zange?
In de kerk
De kerk van Baerl in 1982.
Op de oorspronkelijke plaats is de grafsteen zo opgesteld, dat weer en wind eeuwenlang weinig invloed hebben op de tekst. Aan de voet van de toren heeft de steen in korte tijd veel van de weersomstandigheden en de vervuiling van het Ruhrgebied te lijden. Na restauratiewerkzaamheden aan de kerk, nodig als gevolg van verzakkingen door de aanwezigheid van tot onder Baerl doorlopende mijngangen, krijgt de grafsteen in de jaren negentig een plaats in de hal van de kerk, onder de toren. Johannes heeft voor zijn dood aangegeven dat hij niet in de kerk begraven wil worden, zoals zijn voorgangers. Dat is ook nu niet gebeurd, want zijn graf met zijn overblijfselen is verloren gegaan. Alleen de grafsteen staat in de kerk…
De grafsteen naast de kerk van Baerl in 1972. De steen is later verplaatst naar de hal van de kerk.
