Eind jaren zeventig heb ik bij afdeling Voorlichting van de gemeente een nieuwe collega, Wilma Willemse. Ze is verloofd met onderwijzer Peter Jansen. Het stel gaat, met een bevriend paar, op vakantie in Zuid-Duitsland. Als ze terug zijn vertellen ze dat een van hen een straatnaambord met de naam Neomagus meent te hebben gezien. Of een naam die er op lijkt. Maar waar precies, dat weten ze niet meer. Ze denken ergens in het Zwarte Woud.

In oktober 1980 rijd ik in mijn eentje in mijn Eendje naar het Zwarte Woud, op zoek naar die straat. Zo’n straatnaam kan er best voorkomen, want een nabije stad als Speyer heet in de Romeinse tijd Neomagus. Maar welke gemeentehuizen ik ook bezoek en welke telefoongidsen in ook raadpleeg, de Neomagus-strasse is onvindbaar.