De ongehuwde Maria Juliana (Julia) Vosters uit Reusel brengt op 20 augustus 1866 een tweeling ter wereld, het eerste kind om 16 uur, het tweede om 17 uur.1 Beiden zijn meisjes. Ze worden ‘erkend en gewettigd’ bij het huwelijk van Julia Vosters met Frederik (Frits) Neomagus op 2 mei 1867 en dragen vanaf dat moment de achternaam Neomagus.

Het eerste kind krijgt van moeder Julia de namen Bertilia Ulalia Frederika. Bertilia heeft als roepnaam Tilly en heet naar haar tante Tilly, Til of Tilleke, zus van Julia. Deze tante heet officieel ook Bertilia Ulalia (1846-1931), die op haar beurt is vernoemd naar haar tante Bertilia Torfs (1825-1905). Er zijn drie heiligen met de naam Bertilla, van wie Bertilla van Maroilles het meest als patroonheilige van Tilly Neomagus in aanmerking komt. Het is een Belgische heilige, overleden in 687. In Klein Brustem bij Sint Truiden staat een kapelletje om haar (en haar twee zusters) te vereren. Wie eerder in de familie Ulalia heet, is niet bekend. Maar de naam Ulalia is voor moeder Julia belangrijk genoeg om later ook een andere dochter die naam te geven: Emerentia Ulalia (1880-1961). Eulalia van Mérida is de meest gevierde martelares van Spanje. Ze stierf op 12-jarige leeftijd in het jaar 304. Frederika is een duidelijke verwijzing naar de vader: Frederik Neomagus.

Tilly blijft vrijgezel. Vermoedelijk helpt ze in het gezin met tien kinderen, in die tijd heel gewoon voor de oudste dochter. Ze woont na de pensionering van vader Frits in Ekeren bij Antwerpen, waar de familie in juli 1898 een kruidenierswinkel begint. Tilly is dan bijna 32 jaar. Ze verblijft daarna overigens enige tijd in het Belgisch-Kempische Veerle (van oktober 1898 tot oktober 1899 en in 1906),2 een dorp nabij Eynthout (Eindhout) en Tessenderlo, de respectieve geboorteplaatsen van haar moeder en haar grootmoeder. Wellicht is ze in Veerle bij familie.

Tilly en haar bijna drie jaar jongere zus Marie drijven meestentijds de kruidenierswinkel. Ze staan beiden als winkelierster te boek.3 Na het overlijden van vader Frederik, op 23 december 1910, zetten zij de winkel voort in Borgerhout, een andere voorstad van Antwerpen. Moeder Julia trekt bij hen in. In februari 1911 machtigen haar moeder en haar negen broers en zusters Tilly als oudste om het (Nederlandse) pensioen van Frederik over het laatste kwartaal van 1910 in ontvangst te nemen.4

Tilly en Marie zetten de winkel ook voort na het overlijden van hun moeder Julia op 26 maart 1920. De zaak heet dan Laiterie Neomagus. Een laiterie is een zuivelhandel. Loes Neomagus, lid van de protestantse Hollandse tak van de familie, ziet de naam Laiterie Neomagus, zo vertelt ze in 1985 aan de auteur, in de jaren twintig vanuit de trein. Haar vader is directeur van het spoorwegpostkantoor te Rotterdam en de familie maakt wel eens een reis naar België. De winkel is gevestigd aan de Jan de Laetstraat 14 in Borgerhout, een deelgemeente van Antwerpen, het adres waarheen Julia en haar twee dochters in 1911 vanuit Ekeren verhuizen na het overlijden van Frederik. Deze straat komt (ook nu nog) uit op het spoor. Nichtje Emma logeert er in de vakanties en helpt er in de winkel.5 Later is de zaak nog gevestigd aan de Scheldestraat in Antwerpen.

Tilly is, blijkens het bidprentje, vriendelijk en minzaam. Als belijdend katholiek is ze lid van de Derde Orde van St. Franciscus, een lekencongegratie, en van enkele broederschappen. Ze sterft op 21 juni 1942 in Antwerpen.6