Fredericus Joseph Leopold zijn de namen van het derde kind van Poliet Neomagus en Anna Weijermans. Hij ziet het levenslicht in Oosterhout op 11 oktober 1903, een jaar na zijn broertje Leo, die van 12 oktober 1902 is. De jonggeborene neemt als het ware de plaats in van zijn juist overleden oudste broertje, die dezelfde voornamen heeft: Fredericus Leopoldus Josephus. Deze eersteling, geboren op 5 september 1900, is op 11 december 1902 overleden, dus tien maanden voor de geboorte van weer een jongetje, dat prompt weer een Frits is.

Frits heet volgens traditie naar zijn grootvader van vaderszijde, Fredericus Neomagus. Verder is hij vernoemd naar zijn vader Josephus en naar zijn grootvader van moederszijde, Leopoldus Weijermans. Peetouders zijn z’n grootouders Frits en Julia Neomagus-Vosters, die deze rol ook vervullen bij de eerste Frits.

Moeder Anna is een zeer roomse vrouw, wier ideaal het is dat de kinderen religieuzen worden. Vandaar dat na Leo, die in Wernhoutsburg op school gaat bij de paters Lazaristen, Frits naar een priesteropleiding wordt gezonden en wel naar de Kruisheren in Uden. Hij is daar in de periode 1915-1922. In dat laatste jaar studeert daar ook korte tijd zijn jongere broer André (1908). De familie dient de opleiding zelf te betalen. Internaat, kost- en leergeld belopen ongeveer 200 gulden per jaar. Zo blijkt uit een advertentie uit 1907 van het Norbertusgymnasium van de Norbertijnen van Heeswijk, vergelijkbaar met het gymnasium van de Kruisheren in Uden. ‘Oma had allemaal wel priesters gewild’, zegt schoondochter Annie Neomagus-Vlamings, in 1985 herinneringen ophalend.

De jongste geschiedenis van de sinds 1638 in Uden gevestigde Kruisheren begint in 1904. Ze bouwen dan een nieuw klooster met kapel. In de periode dat Frits er student is, wordt een nieuw ‘College van het Heilig Kruis’ voor de studenten gebouwd. Het is vanaf 1961 een gymnasium. Woningcorporatie BrabantWonen koopt het Kruisherenklooster in 2009 en maakt er seniorenappartementen van.

Geïnspireerd door Witte Pater Bernard Zuure, wiens ouderlijk huis op de Markt in Oosterhout maar enkele deuren verwijderd is van de winkel van de familie Neomagus, gaat Frits in juli 1922 naar St. Charles langs de rijksweg van ‘s-Hertogenbosch naar Eindhoven, in het gehucht Hal, gemeente Esch, bij Boxtel. Bernardus Zuure (1882-1952), in Oosterhout geboren, is in 1907 in Carthago priester gewijd en in de jaren 1911-1917 en 1922-1929 werkzaam in de missies van Midden-Afrika.

Aanstaande Witte Paters volgen op St. Charles de eerste twee jaren van hun hogere studies, een periode die ‘de filosofie’ heet. In die periode (1924) komt Frits voor het eerst met de priesterboord thuis, bij welke gelegenheid het hele gezin Neomagus bij de fotograaf poseert voor een groepsfoto.

In de zomer van 1924 gaat de twintigjarige Frits naar Maison Carrée, het bij Algiers gelegen huis waar het noviciaat van de Witte Paters is gevestigd, in 1925 gevolgd door het scholasticaat in Carthago bij Tunis, waar hij het laatste deel van zijn priesteropleiding volgt.1

Op 28 juni 1928 legt Frits in Carthago de eeuwige eed af waarmee hij zich definitief verbindt aan de sociëteit van de Witte

Paters. In oktober 1928 krijgt hij zijn wijding tot diaken. Op zaterdag 29 juni 1929 volgt zijn priesterwijding in de kathedraal van de heiligen Cyprianus en Lodewijk te Carthago. Frits gaat dan naar huis om op zondag 14 juli om tien uur zijn eerste plechtige H.Mis op te dragen in zijn parochiekerk, de St. Jan in Oosterhout. Van een tot twee

uur is er die dag een receptie in het ouderlijk huis. Op de kaart die de familie rondstuurt, staat: wij bevelen den aanstaanden priester in deze dagen van voorbereiding in uwe gebeden aan.

Op de receptie roken de mannen een sigaar, voorzien van een sigarenbandje met een afbeelding van Frits, zodat zijn ouders nering en verering combineren. Met dank aan achterneef, Neerlandicus en dichter Lex Jacobs voor deze taalvondst. Hij weet van het sigarenbandje uit overlevering. Een van de gasten op de receptie is een bewoner van de Markt, Ad Oomen, die een confectiezaak heeft onder de naam ‘Het huis van vertrouwen’. Hij bewaart het sigarenbandje, zet er de datum 21/7/29 op (dat is een week ná de receptie) en doet het in een fotoalbum. Dat album is in 2021 in bezit van zijn kleinzoon Marcel Oomen die weet te achterhalen dat op het sigarenbandje Frits Neomagus staat.

Bij gelegenheid van de eerste mis van Frits wordt in de tuin van (vermoedelijk) de Jugendstilvilla van de familie Van Beek aan de Waterloostraat, achter de St. Janskerk, met een breedhoeklens een familiefoto gemaakt waarop veertig personen staan, leden van de families Neomagus, Weijermans en aanverwanten. De neomist ziet er niet gezond uit. Hij heeft een smal gezicht en diepliggende ogen. De foto staat in het volgende artikel, XII-9a.

De meeste jonge priesters krijgen een benoeming als missionaris. Zo niet Frits Neomagus die geen sterke gezondheid heeft. Hij vertrekt op 10 september 1929 naar Jeruzalem waar hij benoemd is tot professor aan het kleinseminarie van de Grieks-Melkitische kerk, deel van de oosterse katholieke kerk. Na zijn terugkeer in november 1932 brengt Frits in de veranda van zijn ouderlijk huis in Oosterhout twee grote muurschilderingen aan, voorstellend het Meer van Genesareth – naar een foto van Frits bij het meer – en de intocht van Jezus in Jeruzalem. Bij de verkoop van het huis in 1961 zijn de schilderingen nog aanwezig. Op enkele familiekiekjes zijn details van de schilderingen te zien.

De Grieks-Melkitische kerk is een van de oosterse katholieke kerken (voor Arabische christenen) die in eenheid met de rooms-katholieke kerk opereert. Ook de basiliek van de heilige Anna is aan de zorg van de Witte Paters toevertrouwd. Kruisvaarders bouwen deze kerk in 1140 in Romeinse stijl op de plaats die volgens de overlevering het geboortehuis van Maria is en de woning van haar ouders, Joachim en Anna. Na de inname van Jeruzalem in 1182 komt de kerk in handen van de Arabieren. In 1856 draagt de sultan de kerk over aan Frankrijk als dank voor de Franse steun tijdens de Krimoorlog (1853-1856). De Franse regering vraagt de Witte Paters de zorg voor de kerk op zich te nemen. Dat doen ze nog steeds. Per dag komen er wel tweeduizend bezoekers naar de basiliek.

Van 1862 tot 1967 hebben de Witte Paters in het nabijgelegen seminarie de opleiding voor Grieks-Melkitische priesters, de opleiding waaraan Frits Neomagus dus enkele jaren is verbonden. Na de bezetting van Oost-Jeruzalem in 1967 wordt het seminarie gesloten. Vanaf 1976 worden er weer missionarissen gevormd als onderdeel van hun sabbatjaar. Vanaf 2006 leiden de Witte Paters in West-Jeruzalem ook weer priesters op, in samenwerking met de paters Salesianen. De studenten komen vooral uit Afrikaanse landen.

Pater Frits heeft een steeds groter netwerk, kent ook de families van collega-paters en ontpopt zich als een huwelijks- en arbeidsbemiddelaar. Zo brengt hij zijn broer Victor in contact met Berry van Riel uit Tilburg, die twee broers bij de Witte Paters heeft. Hij koppelt later Berry’s nicht Mariëtte Ooms aan Nico Koets, broer van een Witte Pater. Hij zegent in 1957 in Groningen het huwelijk in van Nico’s zus Lia Koets met Hessel Altenburg, die hun oudste zoon Jouke als tweede naam Fredericus geven. Er zijn meer via hem tot stand gebrachte huwelijken gesloten. Hij zorgt verder onder meer dat Berry’s invalide zus Jet van Riel een persoonlijke verzorgster en gezelschapsdame krijgt in de persoon van Joke van den Akker, zus van een Witte Pater. Hij ‘helpt’ ook anderszins, bijvoorbeeld als het gaat om een geldlening die zijn broer Victor afsluit bij de familie Weijermans, van zijn moeders zijde. Hij regelt huisvesting voor zijn broer Leo in Rotterdam. Hij zorgt er voor dat de auteur, zoon van Victor en Berry, kort na de oorlog bij een bevriende familie in ‘s-Heerenberg kan logeren, enzovoorts. .

Vanaf 1933 is Frits Neomagus postulantenmeester op St. Charles. Het postulaat is een eerste proefperiode voor de aanstaande priesters, gevolgd door het noviciaat. In het schooljaar 1936/1937 geeft hij les in Sterksel en vanaf augustus 1937 woont Frits in ‘s-Heerenberg. Daar kopen de Witte Paters in dat jaar een Jezuïetenkloooster om er hun theologiestudenten onder te brengen. Frits vertoeft er ook begin april al een keer, gezien een kaart die hij op 1 april 1937 aan zijn vader (Markt C140) stuurt. Frits spreekt van een prachtig, groot en gerieflijk huis, dat op de kaart nog Bonifatiushaus bei Emmerich, Exerzitienhaus und Novitiat der Jesuiten heet.

Vanaf augustus 1938 is Frits in ‘s-Heerenberg novicemeester van de broeders2. De novicemeester, tweede in rang na de overste, is belast met de religieuze vorming van nieuwe pupillen. Hij laat er zijn leerlingen een grote kerstbeeldengroep figuurzagen en schilderen, die hij op 15 september 1938 cadeau doet bij het huwelijk van zijn broer Victor met Berry van Riel. Een halve eeuw lang bemannen deze ‘beelden’ de kerststal. Hun dochter Coby heeft nog enkele figuren.

Frits duikt bij tijd en wijle op in de media. Enkele keren omdat hij assisteert bij een priesterwijding, soms omdat hij een lezing geeft. Bijvoorbeeld tijdens de studiedagen van het Apostolaat der Hereniging over de Syrische Ritus, op 29 en 30 december 1938 te Nijmegen. Frits spreekt dan over de Antiocheense liturgie. Dagblad De Tijd kondigt de studiedagen op 1 december aan.

Frits Neomagus verdiept zich in de jaren dertig in de geschiedenis van zijn familie. Hij schrijft menige gemeente aan om informatie uit de burgerlijke stand of het bevolkingsregister te krijgen. Hij bezit een kopie van het geslachtsregister van Samuel Neomagus uit 1764 en legt een eenvoudig kaartsysteem aan. Hij is er trots op de eerste priester in de familie te zijn sinds Johannes Eusebius Neomagus, de monnik en prior uit Moers die in of rond 1558 de ‘gereformeerde religie’ kiest en predikant wordt. Frits meent ook dat een van zijn voorvaderen hofkapelaan en biechtvader is van Karel V, maar daarin vergist hij zich. Het gaat om Gerardus Geldenhauer Neomagus (1482-1542), géén familie. De genealogische gegevens over de Neomagi zijn na Frits’ overlijden via zijn neef A.A. Jacobs uit Slikkerveer in bezit gekomen van de auteur. Zij vormen de basis van de Genealogie Neomagus waarin de volwassen geworden leden van de familie Neomagus worden beschreven.

Bij de inval van de Duitsers, op 10 mei 1940, is Frits in Oosterhout. Hij laat kapper Steven Banken zijn lange baard afscheren, bang als hij is voor jood te worden aangezien. En omdat ook zijn zwarte pij nogal joods aandoet, gaat hij een pak dragen van Victor, die in militaire dienst is. Een broek met gulp is hij niet meer gewend en hij laat de gulp dan ook steeds openstaan…. Ook in het late najaar van 1940 is Frits in Oosterhout, waar hij de eerste stapjes filmt van Victors zoon Jos.3 De Witte Paters kennen geen ‘gelofte van armoede’. Frits is mede dank zij zijn vele relaties niet onbemiddeld en beschikt een groot deel van zijn leven over moderne foto- en filmapparatuur.

Op 2 maart 1941 gaat Frits overspannen naar St. Charles om tot rust te komen. Op 29 december 1941 viert hij in ‘s-Heerenberg zijn koperen priesterfeest4, waarna hij de functie op zich neemt van novicemeester van de broeders op St. Charles. Direct na de bevrijding, in september 1945, keert Frits terug naar ‘s-Heerenberg. Zijn leraarschap ruilt hij in augustus 1951 in om te gaan werken aan de propaganda van de sociëteit van de Witte Paters, eerst vanuit Scheveningen, korte tijd later vanuit het huis van de Witte Paters aan de Heemraadsingel in Rotterdam. In Scheveningen vertoeft hij vaak bij de familie Degenhart die in de persoon van de door Frits opgeleide Louis Degenhart, priester gewijd op 11 juni 1946, ook een Witte Pater in haar midden heeft. Louis is op 12 augustus 2013, bijna 93 jaar oud, overleden.

Na een ‘grote retraite’ in Villa St-Regis van de Witte Paters in Mours, bij Beaumont-sur-Oise ten noorden van Parijs, wordt Frits Neomagus per 24 augustus 1953 benoemd tot secretaris van de Nederlandse provincie van de Witte Paters, dan gevestigd aan de Burgakker in Boxtel. Op 29 juni 1954 viert hij ten huize van zijn broer Victor in Oosterhout, het ouderlijk huis, op bescheiden wijze zijn zilveren priesterfeest. Korte tijd later ondergaat hij een zware operatie bij prof. Prick in Nijmegen. Het gaat om een beknelde zenuw in de nek, mogelijk nog een gevolg van een tramongeluk in zijn jeugd. Prof. J. Prick, in 1978 overleden, is de grondlegger van de neurologie en psychiatrie aan de universiteit van Nijmegen.

Per 21 december 1955 volgt de benoeming van Frits tot secretaris van de generaal-overste van de Witte Paters aan de Via Aurelia 269 in Rome. Zijn gezondheid speelt hem steeds meer parten en medio augustus 1958 gaat hij op doktersadvies  naar Oberägeri in Zwitserland. De zojuist voor zijn hbs geslaagde neef Jos zegt een reis naar Rome om die reden af. Zijn dertienjarige zusje Jetty komt door bemiddeling van Frits enkele maanden voor haar astma naar Zwitserland.

In Rome maakt Frits de pausen Pius XII, overleden in 1958, en Joannes XXIII mee. Uit hoofde van zijn functie ontmoet hij de pausen ook persoonlijk. Frits laat een foto waarop hij met paus Joannes staat, na zijn vertrek uit Rome in januari 1962 als briefkaart reproduceren zodat hij die aan deze en gene kan toezenden!

Vanaf januari 1962 is Frits postulantenmeester in Mours. Hij schrijft op 15 mei 1962 aan neef Jos dat hij een prettige werkkring heeft en zeker ook veel beter voor mijn gezondheid. Op 17 september 1963 meldt hij er veertien nieuwe jongens bij te hebben gekregen (als postulant) van drie verschillende nationaliteiten. Acht van ‘mijn jongens’ zijn naar het noviciaat in Gap gegaan en ingekleed. Op 6 oktober gaat hij ook naar Gap voor een retraite. Op 19 november 1963 schrijft hij aan Jos te voelen dat hij niet van de sterksten is. Frits blijkt teleurgesteld te zijn over het feit, dat hij niets uit Oosterhout hoort na zijn zeer uitgebreide brief bij gelegenheid van de verhuizing en het zilveren huwelijksfeest van Victor en Berry.

Het understatement over zijn gezondheid blijkt een harde werkelijkheid te zijn. Op 24 mei 1964 overlijdt pater Frits in het Franciscusgasthuis in Rotterdam. Hij wordt op zijn sterfbed terzijde gestaan door een vriendin, de op 18 augustus 2004 overleden Annie (Ans) Degenhart uit Den Haag, een zus van pater Louis Degenhart. Schoonzus Annie Neomagus-Vlamings: ‘Wij mochten er als familie niet bij zijn. Zij heeft hem naar zijn eind gebracht.’ Op 27 mei is Frits op het kerkhof van St. Charles begraven in Esch bij Boxtel. Uit de tekst op zijn bidprentje:

De stoffelijke resten op het kerkhof van de Witte Paters zijn in het najaar van 1986 naar het nieuwe huis van de Witte Paters in Heythuysen gegaan. Dat is nu de laatste rustplaats van Frits Neomagus en van Sjef en Harrie van Riel, broers van zijn schoonzus Berry.

Frits is iemand die zijn hele leven vanuit alle windstreken veel brieven en briefkaarten schrijft aan zijn ontelbare familieleden, vrienden en kennissen. En dat in een minuscuul handschrift, de hele ruimte benuttend. Soms neemt hij de schrijfmachine om op een vergelijkbare manier pagina’s van kantlijn tot kantlijn te vullen. Het is in zijn tijd, zonder mobiele telefoon, vanuit verre landen zijn manier om zijn omvangrijke netwerk op te bouwen en in stand te houden.

De oudst bewaard gebleven correspondentie is van september 1915. De nog geen 12-jarige Frits stuurt dan een ansichtkaart aan L. Remeijsen in Baarle-Nassau. Dat is zijn oom Lex die in 1890 getrouwd is met zijn tante Julia Weijermans, een zus van zijn moeder. Hij is meester-bakker in Loveren, een deel van Baarle-Nassau. Frits heeft er gelogeerd, laat weten dat ‘we’ goed zijn aangekomen in Oosterhout en dat hij graag eens wil terugkomen. Frits schrijft dat zijn nichtje Til(ly), een dochter van Jan Weijermans, voorlopig een tijdje bij ons blijft voor dat ze terug gaat naar Maastricht. De ansichtkaart toont het broederhuis en patronaat in de Arendstraat in Oosterhout, juist als een stoomtram passeert.

Van een later tijdstip – de datering ontbreekt – is een kaart van Frits met een afbeelding van de Markt, inclusief zijn ouderlijk huis. Hij laat zijn in Baarle-Nassau logerende broer ‘Ingenaat’ weten dat hij direct naar huis moet komen. Moe kan het alleen niet af en vooral nu. Zondag komt Marie uit Maastricht (getrouwd met Jan Weijermans) en dan kan Ignaat zoolang weg als je wilt. In de kantlijn schrijft Frits: Wij zijn allemaal zoogezegd als een zieke inktvisch. Wellicht heerst ook bij de familie Neomagus in Oosterhout de Spaanse griep. De ansichtkaarten gericht aan de familie Remeijsen zijn in het bezit van Lex Jacobs te Monster. Jeanette (Net) Remeijsen, een dochter van bakker Lex Remeijsen, trouwt met Jo Jacobs. Zij zijn de ouders van Lex Jacobs. Frits heeft Jeanette onder meer ook devotieprentjes en foto’s gezonden, nu ook aanwezig in het archief van Lex Jacobs, die anno 2005 bezig is met een familiekroniek Jacobs-Remeijsen.

Tijdens zijn priesteropleiding verblijft Frits zoals gezegd in Carthago – hij schrijft Karthago – in Tunesië en in Maison Carree in Algerije, dan een Frans departement. Een ansichtkaart uit Algerije met de afbeelding van een missionaris bij een negerhut in Equatoriaal Afrika, is gericht aan Mej. Neomagus, Markt, Oosterhout, zijn zus Julia. Zij heeft een rand van de kaart geknipt, waardoor het jaartal is weggevallen, terwijl het poststempel onleesbaar is, maar het moet het schooljaar 1924/1925 zijn. Dan verblijft Frits in Maison Caree. Frits laat weten voor zaken naar Parijs te gaan, weet nog niet wanneer en of hij de gelegenheid heeft ook Oosterhout aan te doen. Hij vraagt de groeten te doen aan de ‘Zure buren’, een verwijzing naar pater Zuure en diens familie. Frits stuurt in 1924 vanuit Maison Carree ook een kaart aan de familie Remeijsen in Baarle-Nassau. In november 2007 verlaat de laatste witte pater Maison Carree, sinds de nationalisatie van de bijzondere scholen in 1966 een instituut voor dovenonderwijs.

De laatste jaren van zijn opleiding, van 1925 tot 1929, zit Frits in Carthago, Tunesië. Vandaar schrijft hij op 23 september 1928 aan zuster Raymonda in het Sint Elisabethgesticht in Dongen. Raymonda is als Maria Weijermans de oudste zus van zijn moeder. Op de kaart staat een afbeelding van de kathedraal van Carthago, waar Frits een klein jaar later priester wordt gewijd. Hoewel ook deze kaart een rand mist, is wel duidelijk dat Frits op de steun van zijn ‘dierbare tante’ rekent: …. zeker veel voor mij bidt gezien ik op 29 juni 1929 een heilig priester moge zijn. Vanavond gaan we in retraite tot 2 oktober, dag waarop ik diaken word gewijd. Frits vraagt ook moeder-overste en de andere zusters een speciaal gebed voor mij. Originelen van de vier beschreven kaarten uit Algerije en Tunesië zijn via de ouders van Frits en zijn zus Julia terechtgekomen bij Annie Wijdemans-Neomagus te ‘s-Hertogenbosch.

Uit Frits zijn jaren in Palestina dateert bijvoorbeeld een ansichtkaart van de ‘pakboot’ Pierre Loti, gedateerd 14 september 1929, gericht aan de familie in Baarle-Nassau. Die boot brengt hem via Alexandrië in Egypte naar Jaffa in Palestina. In januari 1930 gevolgd door nieuwjaarswensen uit Jerusalem, gekoppeld aan medeleven bij het overlijden, op 31 december 1929, van zijn tante Anna, getrouwd met zijn oom Janus Weijermans.

Verder is bewaard een ansichtkaart van Tiberias en het Meer van Tiberias, op 5 augustus 1930 geschreven vanuit Nazareth, aan de heer G. Aben in Oosterhout, een goede kennis van de familie. Frits schrijft over een retraite op de berg Tabor bij Nazareth en verontschuldigt zich dat hij niet eerder heeft geantwoord op een hem toegezonden brief. Hij vraagt vrouw en kinderen en vooral Fritsje te groeten, en ook mijn lieve ouders en zeg dat ik spoedig schrijven zal. Op een ansichtkaart van de berg Tabor, op 9 december 1930 door ene Tak verzonden aan H.J.D. Neomagus op de Markt in Oosterhout, staat alleen bijgeschreven: ‘m.h.gr. Frits’.