Vader Poliet is ‘pas’ 42, moeder Anna Neomagus-Weijermans is al ruim 44 jaar als ze hun achtste en laatste kind krijgen: Maria Elisabeth Bertilia, roepnaam Liesje, geboren op 10 juni 1913 in Oosterhout. Anna is een diepgelovige vrouw die van harte meewerkt aan de roomse traditie om zoveel mogelijk kinderen te hebben. Ook al weet ze dat het risico een ‘mongooltje’ te krijgen toeneemt naarmate de moeder ouder is. Ze laat de natuur haar gang gaan. Liesje is een ‘mongooltje’. Ze heeft officieel het Syndroom van Down. Ze heeft zodoende de nodige lichamelijke en geestelijke beperkingen.

Peter en meter bij de doop zijn een oom en een tante van de dopelinge. De peter is Johannes Cornelius (Jan) Kusters, getrouwd met Louise Florentina Frederika (Floor) Neomagus, een zus van vader Poliet. Jan en Floor hebben een slagerij in Antwerpen. De meter is tante Bertilia Ulalia (Tilly of Tilleke), die met haar zus Marie een kruidenierswinkel heeft in Antwerpen. Floor en Tilleke zijn de in 1866 geboren tweeling van de dan nog niet getrouwde Frits Neomagus en Julia Vosters.

Opmerkelijk is dat de peetvader niet gehonoreerd wordt met een naam voor de boreling, terwijl meter Bertilia genoegen moet nemen met de derde voornaam. Immers, de eerste namen van Liesje Neomagus zijn Maria Elisabeth, ook namen die haar twee jaar oudere zusje Julia krijgt. Maria Elisabeth Weijermans-Verhoeven is de oma van moederszijde van Julia en Liesje. Julia krijgt bij haar doop als eerste voornaam de naam van haar oma van vaderszijde: Juliana Neomagus-Vosters. Mogelijk is de intentie geweest oma Weijermans tot meter te maken, maar die is dan al 80 jaar en wellicht niet in staat naar Oosterhout te komen.

Als Liesje ouder wordt, is het steeds moeilijker haar thuis te houden, ondanks de zorgen van haar twee jaar oudere zus Julia. Ze is net zes jaar als ze in augustus 1919 naar De Boldershof in Druten gaat, komt in april 1924 weer thuis, gaat in september 1928 naar Breda, komt in mei 1933 weer thuis, gaat vervolgens naar huize St. Vincentius in Udenhout en is in september 1934 weer thuis.

Franse zusters beginnen op landgoed De Boldershof in Druten in 1907 een ‘gesticht voor idiote meisjes’, nu een tehuis voor mannen en vrouwen met een lichamelijke en geestelijke beperking.

Huize St. Vincentius in Udenhout dateert van 1925, in welk jaar zusters van de congregatie Dochters van Maria en Joseph (naar de plaats van hun klooster in ’s-Hertogenbosch beter bekend als Zusters van de Choorstraat) er met de opvang van en onderwijs aan ‘achterlijke meisjes’ beginnen. Het huis is de voormalige woning van een rijke inwoner, die het nalaat voor een liefdadig doel. In 2004 wordt Vincentius opgenomen in de Algemene Stichting voor Zorg en Dienstverlening, kortweg ASVZ. De locatie Vincentius in Udenhout bestaat nog.

Als haar ouders en haar zus Julia in 1938 naar Antwerpen verhuizen, krijgt Liesje een plaats in een tehuis van de zusters Norbertienen in Duffel, ten zuiden van Antwerpen. Anno 2004 is dit het psychiatrisch ziekenhuis Sint Norbertus. Liesje is in de laatste maanden van haar leven ernstig ziek. Op 12 oktober 1948 stuurt haar heerbroer Frits vanuit het seminarie van de Witte Paters in ’s-Heerenberg, een ansichtkaart naar de moeder-overste in Duffel: ‘Met mijn gedachten ben ik veel bij mijn zusje Liesje. Ik zou graag eens komen, maar ik kan heel moeilijk weg en ’t is zo ver en ze zou me toch niet terugkennen. Moeder, spreek tot haar over mij en vraag aan de aalmoezenier haar een extra zegen te geven in mijn naam.’

Liesje Neomagus sterft op 12 november 1948. ‘Ze is altijd gelukkig geweest’, staat op haar bidprentje, dat onmiskenbaar de signatuur van pater Frits heeft.