Josephus Alexander Ignatius (Ignaat) is op 31 juli 1905 het vierde van de acht kinderen (van wie de eerste jong is overleden) van brievenbesteller Poliet Neomagus en sigarenwinkelierster Anna Weijermans uit Oosterhout. Zijn peter en meter zijn Alex Remeijsen en Juliana Weijermans, oom en tante van de boreling. Zijn eerste voornaam ontleent hij aan zijn vader die officieel Josephus Hippolitus Daniel heet, zijn tweede voornaam is dus die van zijn peetoom. De herkomst van zijn derde voornaam, tevens zijn roepnaam, is terug te voeren op de erg ‘roomse’ moeder van Ignaat. Diens geboortedag, 31 juli, is in 1556 de sterfdag van de heilige Ignatius van Loyola, oprichter van de Jezuïeten.

Ignaat groeit op op de Markt. Hij is onder meer lid van de in 1899 opgerichte kegelclub Toujours Gai (altijd vrolijk, opgeruimd) en komt, nog geen 20 jaar oud, voor in de uitslagenlijst van een concours (NTC 15 mei 1925). Ignaat krijgt verkering met Jeanne de Jong, die op de Markt in de manufacturenzaak van Raming werkt, twee huizen van de sigarenwinkel van Neomagus vandaan. Jeanne, voluit Adriana Anna Maria de Jong, is de op 10 september 1905 in Oosterhout geboren dochter van bakker Antonius (Toon) Cornelis Florus de Jong en zijn volle nicht Anna Cornelia de Jong, wonend op de Rul. Jeanne is er een van zeven kinderen. Ze heeft drie broers en drie zussen. Als jong meisje gaat Jeanne werken in een manufacturenzaak in Breda, waar ze op de fiets of met de tram naar toe gaat, later zoals gezegd in Oosterhout. Ze geniet met volle teugen van het leven en heeft veel vriendinnen met wie ze alle kermissen in de omgeving bezoekt. Ignaat heeft al vroeg een motor, een Harley Davidson, gekocht bij George van Ginderen uit Antwerpen, getrouwd met Ignaat’s tante Leonie. Het kenteken N-15344 op zijn naam is in 1925 afgegeven. In 1928 volgt kenteken N-19779. 1 Na zijn kennismaking met Jeanne – ze hebben ongeveer vijf jaar ‘verkering’- gaan ze samen ‘overal’ naar toe. Het verhaal wil dat hij eens op zijn motor onder een paard is doorgereden…

Witte Pater Frits Neomagus, broer van Ignaat, trouwt hen op 28 juni 1933 in de St.Janskerk, na de voorafgaande burgerlijke huwelijkssluiting in het stadhuis op de Heuvel2, vanwaar ze in een door paarden getrokken koets naar de kerk op de Markt gaan, zo blijkt uit de foto’s van de huwelijksdag. Ignaats zus Julia en Jeanne’s zus Anna zijn twee van de vier bruidsmeisjes.

Ignaat werkt enkele jaren bij houthandel Simons die haar kantoor heeft aan de Keiweg in Oosterhout. Vermoedelijk werkt hij er niet als kantoorbediende maar op de werf bij het Wilhelminakanaal om het hout als het ware te leren kennen. Op 11 augustus 1932 gaat hij van Oosterhout naar Zaandam, waar hij als kantoorbediende aan de slag gaat bij houthandel Dekkers. Hij komt in 1933 naar ‘s-Hertogenbosch, waar het bedrijf een filiaal heeft. Ignaat wordt dan filiaalhouder voor Brabant, Zeeland en Limburg. Op 2 januari 1933 schrijft de gemeente hem in op het adres Peperstraat 33, waar Ignaat vermoedelijk een kamer heeft. Dré de Jong4, een broer van zijn toekomstige vrouw, heeft een bakkerij in de nabije Verwerstraat, en heeft mogelijk voor die kamer in de Peperstraat gezorgd.

Na hun huwelijk gaan Ignaat en Jeanne in de Theresialaan in Vught wonen – uitschrijving van Ignaat naar Vught op 18 augustus 1933 – om op 31 juli 1934 definitief terug te keren naar ‘s-Hertogenbosch. Het paar woont eerst aan de Engelscheweg 44 (thans het begin van de Oude Engelenseweg) in het Veemarktkwartier tegenover de Brabanthallen, niet ver van het filiaal van de houthandel aan de Ertveldseplas, waar coasters hun ladingen hout lossen. Vermoedelijk in hetzelfde jaar gaan ze naar Citadellaan 61 en weer niet lang daarna naar de Graafseweg 241 j, volgens het Bevolkingsregister op 29 november 1938.

Ignaat en Jeanne krijgen twee kinderen:

Op een familiekiekje van rond 1940 zien we moeder Jeanne en haar twee kinderen op het tuinmuurtje aan de Graafseweg. Naast de voordeur zit een forse emaillen plaat met in hoofdletters de tekst ‘J.A.I. NEOMAGUS, VERTEGENWOORDIGER DEKKERS HOUTHANDEL’. De woning met het opmerkelijke huisnummer 241 j draagt dat huisnummer ook nu nog (in 2016).

Bij de bevrijding van ‘s-Hertogenbosch in september 1944 ligt de Graafseweg langdurig onder vuur, worden veel woningen vernield en veel bewoners gedood. Het gezin Neomagus heeft in die bange dagen onderdak in de kelder van bakker De Jong. Om daar te komen moet de Zuid-Willemsvaart per roeiboot worden overgestoken omdat de bruggen kapot zijn.5  Ignaat heeft goede connecties en al in hetzelfde najaar verhuizen zij naar de Anton der Kinderenlaan 26.6 Het gevaar is nog niet geweken en niet ver van hun huis stort in de Ophoviuslaan een vliegende bom, V-I, neer, dood en verderf zaaiend.

Ignaat beschikt al voor de oorlog voor zijn werk over een auto en het gezin profiteert daarvan. Geen reis is te ver. De familie Neomagus komt al in de jaren vijftig met de auto in Italië. Terwijl Ignaat veel onderweg is, zorgt Jeanne niet alleen voor haar kinderen, ook voor ieder die bij haar aanklopt. Ze is goed katholiek en een trouwe vereerster van de heilige Gerardus Majella. Tientallen jaren gaat ze jaarlijks naar Wittem, het bedevaartsoord van Gerardus. Ze is ook veel te vinden in de Mariakapel van de St.Janskathedraal. Zondags gaat het hele gezin naar de mis in de Pieterskerk, gevolgd door koffie met gebak. ‘s Middags komen de speelkaarten op tafel. Ignaat is iemand met een prettig humeur, vriendelijk, hartelijk, levenslustig en gedienstig.7 Ook een Bourgondiër die zich zijn biertjes goed laat smaken.

Op 28 juni 1958 wordt het 25-jarig huwelijksfeest gevierd. Wanneer Frits en Annie,  kerkelijk getrouwd in 1962, de deur uitgaan, gaat Jeanne vaak met haar man mee op zakenreis. Reizen is haar lust en haar leven. In  maart 1965 gaan Ignaat en Jeanne naar een appartement aan de Neerstraat 13, in de Bossche Aa-wijk, minder bewerkelijk dan de grote woning in de Anton der Kinderenlaan. In 1963 (Marcel) en 1968 (Fred), zoons van Frits, worden Ignaat en Jeanne grootouders. Ignaat is inmiddels, toen een zoon de zaak overname, niet meer werkzaam voor houthandel Dekkers, waarvoor hij zo’n dertig jaar heeft gewerkt. Hij verkast naar de firma Schipper in Zaandam, daarna naar Janssen in Huissen. Hij is in zijn laatste actieve jaren op provisiebasis actief voor houthandel Steenbakkers uit Schijndel.

De gezondheid van Ignaat gaat in de Neerstraat achteruit. Hij wordt dement en heeft een verwaarloosde suikerziekte. Hij wordt in 1967 opgenomen in verpleeghuis Meerwijck in Orthen. Vanaf april 1968 is zijn officiële adres Orthen 113. Er volgen voor Jeanne en de kinderen ruim vier zware jaren. Bijna dagelijks gaat Jeanne op de fiets naar Orthen, vaak in gezelschap van haar broer Dré of een vriendin. Ignaat sterft er op 26 juli 1972, 67 jaar oud, en is op 29 juli begraven op het kerkhof van Orthen.

Jeanne is nog lang erg vief en brengt haar levensavond vanaf juni 1986 door in de beschermde woonomgeving van de Clockenweerde aan de Klokkenlaan in de Bossche wijk Rompert. Ze heeft daar nieuwe vriendinnen, legt graag een kaartje en is ook vaak in de stad te vinden voor een bezoekje aan de St. Jan en een kop koffie op een terras aan de Parade. Ze viert in goede gezondheid haar 85ste verjaardag, kort voor op 25 november 1990 haar eerste achterkleinkind ter wereld komt: Joep. Bij toerbeurt brengt ze het weekend door bij een van haar kinderen.

Hoewel de gezondheid minder wordt, viert ze haar 90ste verjaardag met de hele familie, onder wie haar zwager Victor Neomagus, de laatste broer van Ignaat, en haar neven en nichten. Op het eind van haar lange leven is ook voor haar wegens toenemende dementie verpleging nodig. Vanaf april 1997 verblijft ze in Boswijk te Vught waar ze op 29 mei 2001 overlijdt, 95 jaar oud, bijna 29 jaar na haar man. De crematie is op 2 juni 2001 in Vlijmen.8