Cornelis Josephus Florimont (Cor) Neomagus is een nakomertje in het gezin van Victor Neomagus en Anna Baudoin. Zeven-en-een-half jaar na zijn zus Miet komt hij als achtste kind in Vlissingen ter wereld, op 13 maart 1920. Zijn vader is dan 47 jaar, zijn moeder bijna 37.
Het is niet duidelijk naar wie Cor is vernoemd. De naam Cornelis komt niet voor bij de families Neomagus en Baudoin. De namen Josephus en Florimont wel. Opmerkelijk is dat Cor met twee voorletters ondertekent: C.J.

Na de pensionering van Victor in 1927, verhuist het gezin mét Cor van Rotterdam naar Antwerpen, waar het grootste deel van de familie Neomagus woont. Cor volgt er het atheneum en werkt daarna in de fietsen- en motorenzaak van Jos van Ginderen die getrouwd is met Cor’s tante Leonie Neomagus.

In de jaren dertig fietst Cor ‘wel dertig keer’ naar Oosterhout, brengt er ‘wel driemaal’ zijn vakantie door bij zijn oom Poliet en bezoekt dan ook zijn tante Emma, die in dezelfde plaats in het slotklooster van de Benedictinessen woont. Hij maakt er in de jaren ’30 tochtjes met zijn neef Victor, de vader van de auteur, die met de auto onder meer zijn vriendinnen opzoekt. Hetgeen Cor niet mag verklappen… Hij, de auteur, zoekt Cor op dinsdag 17 juli 1985 op in Antwerpen-Berchem.

De bezetter stelt Cor in 1943 te werk in Duitsland. Ook zijn broer Pierre ondergaat dit lot. De andere broers, Victor en Frits, ontspringen de dans. Victor, Frits en Pierre worden tijdens een worstelwedstrijd in Antwerpen opgepakt. Victor kiest er voor om bij de dan onder Duits toezicht staande Antwerpse vestiging van automobielbedrijf Ford te gaan werken, waar men hem wegens zijn kennis van de Engelse taal goed kan gebruiken. Victor is daar in de gelegenheid te zorgen voor een ‘ausweiss’ voor Frits. Pierre moet wel naar Duitsland. Hij keert om gezondheidsredenen snel terug. Volgens broer Victor heeft Pierre met succes komedie gespeeld.

Cor werkt bij de AEG-fabrieken in Berlijn en ontmoet daar Helga Schmidt, geboren in Berlijn op 21 november 1919. Cor en Helga maken het einde van de oorlog mee in Berlijn, waar in de woorden van de Noorse journalist Jacob Kronika 1, een stemming heerst als op een gigantisch passagiersschip dat op zinken staat. Het Rode Leger en de Geallieerden rukken als in een wedloop op naar Berlijn, dat als de hoofdprijs van de naderende overwinning wordt gezien. Bij de operatie zijn zo’n tweeënhalf miljoen manschappen betrokken, veertienduizend stuks geschut en zesduizend tanks.

Vanaf vrijdag 20 april, Hitlers zesenvijftigste verjaardag, ligt de stad onder vuur. Op vrijdagmorgen 27 april trekken de eerste Russen Berlijn binnen, die avond de eerste Amerikanen. De sovjetartillerie beschiet de stad onafgebroken. Citaten van getuigen: ‘een draaikolk van vernietiging, de aarde schudt, de lucht stinkt naar kruit en lijken.’ Buiten de Führerbunker dreunt de slag om Berlijn. Op 30 april beneemt Hitler zich het leven. Duitsland capituleert officieel op 8 mei.

In deze levensbedreigende chaos trouwen Cor en Helga op 3 mei 1945 in het door de Russen bezette gedeelte van Berlijn. Omdat ze er niet zeker van zijn dat de ambtenaar bevoegd is, trouwen ze op 19 september 1945 nog een keer, nu in de Engelse zone.

Helga is een Duitse zonder papieren. Met de medewerking van een neef van moeder Anna Neomagus-Baudoin, een officier in het Nederlandse leger, wordt ze vanuit Duitsland Nederland binnengeloodst, en vervolgens in de bossen bij Budel naar België gebracht. In Antwerpen krijgt ze direct de vereiste papieren.

Cor is katholiek gedoopt, Helga is evangelisch (hervormd). Om ook een kerkelijk huwelijk te kunnen sluiten laat Helga zich dopen en vormen2, in aanwezigheid van pater Frits Neomagus, een neef van Cor. Bovendien laat Cor zich naturaliseren tot Belg met het oog op de erkenning van zijn huwelijk. Cor is daarmee de enige uit het gezin met de Belgische nationaliteit.3

Het jonge stel woont aanvankelijk in bij broer Victor. Cor keert terug in de zaak van Van Ginderen en begint na diens overlijden in 1949 een zelfstandige handel en importzaak in motoronderdelen aan de Flor. Bauduinstraat 26 in Berchem, The Motorist, in onderdelen en specialiteiten voor moto’s en velomoteurs, zoals een nieuwjaarswens voor relaties vermeldt.

Hij moet daarmee rond 1975 stoppen als hij steeds meer last krijgt van evenwichtsstoornissen, mogelijk de gevolgen van de ontberingen in de oorlog.

Cor en Helga hebben het in het naoorlogse Antwerpen aanvankelijk niet gemakkelijk. Immers, Helga is een Duitse vrouw. Later is ze volledig geaccepteerd. De moeder en zus van Helga komen haar in het nieuwe vaderland opzoeken. Cor is voor zaken in Oostenrijk, als Helga plotseling komt te overlijden, op 23 augustus 1982. ‘Een echte Berlijnse, een mooie en lieve vrouw’, zegt hij over haar.

Cor woont in de jaren tachtig in Antwerpen-Berchem in de Stanislas Leclefstraat nummer 3, dezelfde straat waar tot een bombardement in 1944 zijn ouderlijk huis staat. Zijn ernstige evenwichtstoornissen belemmeren hem steeds meer in het alleen zelfstandig wonen. Hij valt veel en is daardoor een gevaar voor zichzelf. Zijn zus Emma noemt hem – in een brief aan van 23 augustus 1985 – eigenwijs. Hij vertikt het met een stok te lopen en zegt dat hij gewend is aan het vallen. Hij brengt haar met zijn nieuwe auto naar het station, waarbij ze zich niet veilig voelt. ‘Ik dacht: ik wordt in Antwerpen begraven’.  Ook de auteur is getuige van zijn spontane valpartijen.

Hij verhuist daarom eind jaren tachtig naar een vlakbij gelegen woning, Lappersbrug 9. Hij woont er zelfstandig en heeft er hulp van een lieve sociaal werkster, Christiane. Dagelijks gaat Cor voor de warme maaltijd met een voor hem aangepaste driewieler naar een dienstencentrum. Samen met Christiane bezoekt hij regelmatig zijn broer Victor in Lebbeke. Cor woont tot kort voor zijn overlijden op de Lappersbrug. Begin mei 2002 wordt hij met trombose opgenomen in het Middelheimziekenhuis in Antwerpen, waar hij op 16 mei overlijdt.  Op 27 mei is zijn as uitgestrooid op de begraafplaats van Antwerpen-Berchem.