Belastingambtenaar Victor Neomagus en Anna Baudoin krijgen tussen juli 1904 en maart 1920 acht kinderen. Hypolitus Laurence Emile, roepnaam Pol, is nummer zes in de rij. In zijn trouwboekje staat als eerste naam Hijpolithus, op zijn overlijdensbericht heet hij Hypolite. Pol is op 14 september 1911 geboren in Ter Neuzen, nu Terneuzen, sinds 16 augustus van dat jaar de standplaats van Victor.

Zijn peetvader is zijn oom Josephus Hippolitus Daniel Neomagus, roepnaam Poliet, die in Oosterhout woont en daar postbesteller is en een sigarenzaak heeft. Het is een broer van zijn vader.

De woonplaatsen van Pol zijn na Terneuzen de standplaatsen van vader Victor die als belastingambtenaar werkt in de havens van Vlissingen (1916) en Rotterdam (1922). Na diens pensionering, eind 1927, gaat het gezin naar Antwerpen, de stad waar de meeste van Victors familieleden wonen. Zodoende komt Pol op zijn zestiende in België terecht. Pol is een klein manneke en een echte rakker.

De Stanislas Leclefstraat, waar de familie vanaf 1936 woont, is tot het eind van de jaren tachtig een Neomagus-straat. De laatste Neomagus die er woont is Cor (1920-2002), een broer van Pol. De straat is genoemd naar Stanislas Leclef (1872-1927), vanaf 1913 notaris in Berchem. Gezien het jaar van overlijden van Leclef (1927) en het jaar van de verhuizing van de familie Neomagus van Rotterdam naar Antwerpen (1927), is de straat pas in de jaren ’30 gebouwd en naar de notaris vernoemd.

Antwerpen is al vijfhonderd jaar bekend als een stad waar diamanten worden bewerkt en verhandeld. Vanaf zijn 16de of 17de

jaar werkt ook Pol in de diamantindustrie. Hij krijgt zijn opleiding bij de familie De Bruyn waar hij tot aan de oorlog is blijven werken. Zijn specialiteit is het slijpen van diamanten, hoewel ook het diamant klieven bij hem in goede handen is. Het is een echte vakman.

Op 2 juni 1934 trouwt Pol in Antwerpen (burgerlijk en kerkelijk) met Martha Elisabeth Verheyden, geboren in Antwerpen op 22 september 1912, dochter van Jozef Hendrik Verheyden en Carolina Mast. Ze ontmoeten elkaar voor het eerst op straat, waar Pol Martha aanspreekt. Die reageert verbaasd in haar Antwerpse dialect op het Nederlandse accent van Pol. Maar dat staat een relatie niet in de weg. Evenmin dat Pol als geboren Nederlander uit Nederlandse ouders zijn leven lang de Nederlandse nationaliteit houdt.

Pol en Martha krijgen twee dochters:

 1. Carolina Victoria Martha (Lily), geboren in Antwerpen op 3 maart 1937, genoemd naar haar grootmoeder van moederszijde.
2. Anna Josephine Martha (Anny), geboren in Antwerpen op 4 september 1943, genoemd naar haar grootmoeder van vaderszijde.
Beide kinderen trouwen en krijgen nakomelingen.

Het jonge paar woont achtereenvolgens op twee adressen in de Schijfstraat (stadsdeel Kiel), in de Chrysantenstraat (stadsdeel Wilrijk) en in de Alfons De Cockstraat (Kiel). Na de bevrijding van Antwerpen in september 1944 komt de stad onder vuur te liggen (V-1 bommen) van de Duitsers. Het gezin woont dan enige tijd in Beerse bij Turnhout.

Martha is naaister van beroep en heeft een eigen naaiatelier met acht medewerksters: haar zussen Marie en Louise en zes meisjes. Het atelier maakt kleding voor de bourgeoisie, de gevestigde burgerij, de bezittende klasse van Antwerpen. Martha stopt met haar zaak wanneer zich in 1943 haar tweede kind aandient. Maar ze blijft haar hele leven naaien. Door de jaren heen maakt ze alle kleding voor haar man, haar kinderen en zichzelf. Martha wil eigenlijk onderwijzeres worden, maar ze is nogal klein van gestalte. Haar vader vreest dat ze amper boven de lessenaar zal uitkomen en adviseert haar een ander beroep.

Pol en Martha zijn in de herinnering van hun dochters ‘schatten van mensen’. Martha domineert, Pol is volgzaam. Aan hem kun je alles vragen. Hij werkt hard voor zijn gezin. In de diamantbranche zijn de lonen laag en hij heeft in het weekend wel eens een bijbaan, bij voorbeeld met het opruimen en opknappen van de zaak waar hij werkt. Hij oogst waardering omdat hij bij het opruimen veel verloren diamantjes terugvindt. Daar is hij trouwens ook door de week goed in. Pol is goudeerlijk en levert ze altijd in bij zijn baas. Wanneer het wat minder goed gaat in de branche werkt Pol onder meer in het magazijn van een bonbonfabriek.

Pol is nog geen 60 jaar wanneer hij geleidelijk aan last krijgt van de spierziekte ALS, Amyotrofische Lateraal Sclerose, een progressieve ongeneeslijke aandoening. Hij heeft steeds meer pijn en kan steeds minder goed met zijn vingers werken, essentieel als diamantslijper. In 1974, op zijn 63ste moet hij stoppen met werken.

In mei 1980 gaan Pol en Martha naar een rusthuis in Aartselaar, ten zuiden van Antwerpen. Pol overlijdt al na één maand, in Antwerpen, op 10 juni 1980, 68 jaar oud. Martha volgt hem op 7 november 1985 in Aartselaar, 73 jaar oud.