Na twee dochters krijgen veearts Cor Neomagus en zijn vrouw Jane op 4 februari 1926 in IJsselstein een tweeling: Ada en Cees. Ada heet volledig Adriana Alida en dat zijn ook de namen van haar moeder. Ada is onder meer stenotypiste bij een notaris, verpleegkundige in sanatorium Zonnestraal bij Hilversum, en woont in Amersfoort en Amsterdam. Daar trouwt ze op 9 juni 1952 met Willem Linze van Duyn, op 21 december 1920 in Grisee, Nederlands-Indië, geboren. Hij is genoemd naar zijn vader Wilhelmus en zijn grootvader Linze Buwalda.

De familie Van Duijn komt uit Delft.1 Johannes van Duijn (1804-1879) en Helena van der Velden (1804-1857) hebben een zoon Jan van Duijn (1824-1899) die in 1846 trouwt met Cornelia Poelman (1826-1903). Zij krijgen tussen 1846 en 1873 niet minder dan 22 kinderen van wie er 11 jong zijn overleden. Een van de kinderen is Cornelis Johannes van Duijn (1861-   ) die in 1886 in Delft trouwt met Maria Beukers (1861-1944). Het zevende en laatste kind van dit echtpaar is Wilhelmus Josephus van Duijn (Delft 12 september 1896 – Breda 2 juli 1964), Willems vader.

Wilhelmus Josephus van Duijn is in de jaren ’20 en ’30 directeur van de gouvernementele mulo-school in Grisee op oostelijk Java. Hij trouwt op 25 november 1918 in Boskoop met Catharina Alexandrina Buwalda, geboren op 12 september 1891 in Rotterdam, overleden op 24 mei 1957 in Amersfoort. Volgens haar overlijdensakte is zij dood aangetroffen in de woning Galvanistraat 1 in Amersfoort. Op 21 december 1920 wordt in Grisee hun zoon Willem Linze geboren. In 1932 gaat het paar met hun zoon naar Nederland. Vader Wilhelmus keert daarna alleen terug naar Java om zich in 1939 vanuit Soerabaja in Rotterdam te vestigen.2Als vooraanstaande oud-Indiëganger wordt hij in juli 1940 samen met zo’n 250 andere ‘Indische gijzelaars’ gearresteerd als vergelding voor het interneren van Rijksduitsers in Indië. Ze worden overgebracht naar het Duitse kamp Buchenwald. In november 1941 gaan ze naar gijzelaarskamp Haaren (bij Oisterwijk), een voormalige grootseminarie dat drie jaar dienst doet als Geisellager en Polizeigefängnis. De Indische gijzelaars verhuizen in mei 1942 naar het kleinseminarie Beekvliet in het nabije Sint-Michielsgestel. Vijf maanden later belandt Van Duijn in kostschool De Ruwenberg, ook in Sint-Michielsgestel. Uiteindelijk gaat hij naar kamp Vught, waar hij op 17 september 1944 is vrijgelaten.3Wilhelmus en Catharina scheiden in 1945. Hij hertrouwt in dat jaar Hendrika Gerritje Docter.

Willem Linze van Duyn – op zijn persoonskaart is zijn achternaam gewijzigd van Van Duijn in Van Duyn –  woont na zijn komst naar Nederland in Rotterdam en Amersfoort bij zijn moeder, volgt de hbs en studeert daarna aan een belastingacademie. Hij klimt op tot inspecteur der belastingen. In die functie wordt hij vaak overgeplaatst. Hij woont achtereenvolgens in Amsterdam (1952), Schagen (1953), Breda (1957) en in Roosendaal (1967). Hij pendelt ook naar de inspecties in Goes en Terneuzen.

Willem heeft aanvankelijk een relatie met Ada’s zus Heleen Neomagus (1924-1998). Zij zijn zelfs officieel verloofd. Na het verbreken van de verloving krijgt hij een verhouding met Ada, met wie hij trouwt en kinderen krijgt:
– Erik Cornelis, geboren in Breda op 1 juli 1958, gehuwd met Gemma de Jong, twee kinderen;
– Caroline Charlotte, geboren in Breda op 19 april 1961, gehuwd met Fred Kaijser, twee kinderen.

Willem en Ada komen beiden uit een ‘beschadigd’ gezin. Ze hebben een goed huwelijk maar praten met de kinderen amper over hun moeilijke verleden. Willem maakt in 1940 het bombardement op Rotterdam mee en is (mogelijk) in het kader van de Arbeitseinsatz te werk gesteld. In zijn huwelijksjaren is Ada’s man druk met vogels, vissen, raskatten en tentoonstellingen. Hij zet zich in voor een milieuclub, voor de dierenbescherming, en is een goed fotograaf. In de laatste jaren van zijn leven is hij zwaarmoedig nadat zich bij Ada een slopende ziekte heeft geopenbaard.

Ada kan het verlies van haar moeder, die sterft als Ada 13 jaar is, moeilijk verwerken. Ze trekt in bij haar grootouders Schoenmaker in Hilversum, op wie ze zeer gesteld is. 4 Wel is vader Cor uitgesproken trots op haar nadat ze de opleiding Schoevers heeft afgerond en als eerste van het gezin een zelfstandig inkomen verwerft.
Ada is een vriendelijke, bescheiden maar wat gesloten vrouw die zich opoffert in het huishouden en de kinderen zorg en bescherming wil bieden. Ze is begaan met de katten die dagelijks vers vlees en vis krijgen. Op latere leeftijd vinden zowel Ada als haar man dat de wereld nog verkend moet worden. Zo zijn ze – overigens onafhankelijk van elkaar – in Peru en Ecuador en op de Galapagoseilanden geweest.

Ada wordt omstreeks 1982 ernstig ziek en moet met wat nu bekend staat als ALS, een ziekte van het zenuwstelsel, in een verpleegtehuis worden opgenomen. Zij sterft in Roosendaal op 24 maart 1986, 60 jaar oud. Haar man overlijdt in hetzelfde jaar in Roosendaal, op 21 december 1986, vrij plotseling aan een buikvliesontsteking. Het is op zijn 66^ste verjaardag.